valencia2

als het even niet gaat

het is stil

als de telefoon gaat

hij huilt hete tranen

dat hij niet meer weet

wat hij moet

de beslissing die hij heeft genomen

is niet wat hij echt wil

hij is totaal van de kaart

omdat hij weer bang is

dat hij iets doet

waarvan hij later denkt

had ik dat maar niet gedaan

als teveel ogen kijken

teveel ogen kijken

als ik ergens ben

inmiddels getraind

door mijn leven

merk ik het niet eens meer

totdat iemand zegt

ze kijken naar je

waarbij ik dan

alleen maar denk

nou en

laat ze maar kijken

dan word ik in ieder geval

gezien

kleine tijden van nu

nu mijn voeten lopen

over de wegen

die ik niet ken

begint er in mijn hoofd

ineens het verleden te komen

die me laten zien

wat ik anders had kunnen doen

die me weer opnieuw kennis

laten maken met mensen

uit het verleden

waarvan ik ineens

de namen weer herken

hij straalt

onze zoon

die in ons hart is gaan wonen

toen we hem voor het eerst zagen

is begonnen aan zijn charme offensief

om een meisje te verleiden

die hij erg leuk vind

hij staat te poseren in het park

onder de paarse bomen

die hij zo leuk vind

als blijkt dat ze ja tegen hem zegt

straalt hij zo intens

dat wij als zijn twee vaders

nog meer stralen

door dit pril geluk

dat hem is gegund

paarse bloesem in mijn hart

de roze gloed

van de verliefdheid

is allang verdwenen

die is niet meer

ik kijk naar jou

met de paarse bloesem

van de magie

die ik voel

nu ik weer

zie

opgesloten in het verlangen

het verlangen

opgesloten

in mijn herinnering

komt langzaam

naar boven

nu ik aan jou denk

die ik zo mis

als ik alleen maar kijk

naar de nieuwe liefde

die ineens

ontstaan is

rusten in de momenten dat het kan

even niets

meer willen denken

niets meer willen voelen

van het leven op straat

dat me elke dag dwingt

om te overleven

omdat de angst voor de dood

nog te groot is

rust ik in de momenten

van de dag waarop het licht is

zodat ik in de nacht

wakker kan blijven

als de dood

op mij wacht

kortsluiting in mijn hoofd

ineens vallen de puzzelstukjes

op hun plaats

zomaar zonder dat ik

het aan zag komen

was het ineens helder en klaar

bleek mijn liefde voor jou

niet echt te zijn

omdat ik nog steeds verlangde

naar hem die ik niet

liefhebben kan

de geschreven liefde

kijken in jouw ogen

zie ik de woorden

geschreven staan

die je niet uitspreken kan

zie ik het stille verlangen

van dat je bij mij wilt zijn

terwijl ik nog veel te bang ben

om iets met wie dan ook

aan te gaan

nu de lichten aan gaan

je kijkt me aan

met de vraag in jouw ogen

waarom ik nu pas ben gekomen

nu het donker is in mijn leven

ik kijk je aan

zeg alleen maar

dat ik je nodig heb

om mezelf weer te ontdekken

zodat het licht in mij

weer aan kan gaan

nu ik besef

nu de dromen over zijn

ik besef dat mijn leven

met jou veel beter was

dan nu ik zonder jou ben

besef ik me dat ik

de weg naar jou

opnieuw moet gaan

om te vragen

of je weer

als mijn lief

in mijn leven wil zijn