valencia8

het is tijd dat je thuis komt

na een jaar van rouw

zit ik soms in de kamer

in de hoop

dat je thuiskomen zal

het heeft nu wel

lang genoeg geduurd

dat je weg bent gegaan

het is nu tijd

dat je thuis komt

zodat de eenzaamheid

en het wachten op jou

verdwijnt

geraakt is het gebroken hart

mijn hart

nog aan het herstellen

van de liefde die hem brak

de lijm was nog niet gedroogd

ik liep wat verlaten

door het leven

omdat ik jou zo miste

totdat hij naar mij keek

me aanspraak

met de mooiste lach

die ik ooit zag

die me deed beseffen

ik ben geraakt

in mijn gebroken hart

geen  woorden gevonden

in de stille momenten

van de avond

werden geen woorden gesproken

werd er niets gezegd

was de stilte zo stil

dat ik me afvroeg

waar jij eigenlijk

echt was

soms is het niet wat het is

verdwaald in de uren

van de eenzaamheid

hoor ik iedereen vertellen

over de liefde

van zijn leven

kijk ik ze soms

met tranen in mijn ogen aan

met de vraag

waarom moest mijn lief

veel te vroeg

naar de hemel gaan

de verdwenen traan

tikkende klok

in de kamer van haar

die soms zomaar

even helder is

die met haar pop

in een stoel zit

waartegen ze praat

de rimpels van het leven

vertellen zwijgzaam haar verhaal

ze kijkt me aan

met de ogen die ik zo goed ken

die me al mijn hele leven zien

alleen ziet ze me nu niet meer

denkt ze dat ik een dokter ben

als het verleden zichtbaar is geworden

verborgen

achter dikke lagen beton

mijn verborgen tranen

over het leven

dat soms mij

te intens heeft geraakt

die me soms zo bang maakt

dat ik niet meer besef

dat het er nog steeds is

geraakt door de liefde

die de angsten wederom laten ontstaan

dat het maar voor even is

dat je weer weg zal gaan

in de late middag

de niet uitgesproken woorden

over dat we elkaar zullen verlaten

dat de liefde eigenlijk

niet meer is

doen me beseffen

dat in de late namiddag

als je zit te bellen

met je nieuwe lief

dat het eigenlijk al over is

dat we  beiden te laf zijn

om te zeggen

dat  het beter is

elk onze eigen weg te gaan

kan het overnieuw

de domme acties

die ik heb gedaan

om jouw hart te winnen

om jou voor altijd

bij mij te laten zijn

bezie ik met de glimlach

van nu

in het besef dat achteraf

jij niet de ware was

vraag ik me soms af

of ik dit overnieuw kan doen

zodat ik niet meer

zoveel tijd aan jou verspillen zal

de tranen van de hemel

de hemel

is verdrietig

omdat hij jou niet meer aan kan raken

hij huilt hete tranen

om het gemis van jou

die ik ook zo mis

de tranen van de hemel

raken me telkens weer aan

en doen me dan beseffen

dat jij daarboven

ook om mij huilt

om zo even mij aan te raken

om zo nog  even bij mij te zijn