valkenburg3

als ik ga slapen

als ik mijn ogen sluit

om te gaan slapen

denk ik altijd nog even

aan jou en mij

hoe gelukkig we waren

hoe we naar elkaar keken

voordat we gingen slapen

de zachte kussen

van slaap lekker vannacht

ik waak over jou in mijn slaap

om zo te weten

dat we samen zijn

elke nacht

heimwee naar wat niet meer kan

het verleden

kan ik niet terughalen

al heb  ik soms heimwee

naar dat wat was

dat wij samen lachten

om dezelfde dingen

die we niet kenden

die we ontdekten

in de tijd

soms heb ik heimwee naar jou en mij

terwijl ik weet

dat het beter is

dat we elk ons eigen weg

zijn gegaan

magische handen

rustig werken

geconsenteerd op het doel

kijken naar de veranderingen

in het ruwe steen van vroeger

waarin het symbool

van geluk ontstaat

langzaam werken

om het te laten ontstaan

zonder te haasten

zonder stress

gewoon het geluk

laten geboren worden

met de magische handen

van de tijd

spiegelingen van de dagen

terwijl ik sta te kijken

naar haar ogen

die niet meer het nu zien

maar verdwaald in het verleden

de dagen anders ziet

mij aankijkt met een blik

waar ken ik jou van

mij vraagt

of ik melk kom brengen

even slik ik mijn tranen in

zeg dan sorry mevrouw

vandaag geen melk

het is zondag

o ja zegt ze dan

en verdwijnt weer

in de mist waar ze veilig is

balanceren op het randje van geluk

spitsroedel lopen

op mijn tenen

om vooral het geluk

dat mij heeft aangeraakt

me niet gaat verlaten

zachtjes jou armen aanraken

om me te laten vangen

in jouw liefde voor altijd

balanceren op het randje van geluk

omdat jij in de herfst van mijn leven

ineens de lente

erin terug bracht

door weer bij mij te willen zijn

als hij zijn ogen sluit

dagen zitten aan zijn bed

zijn handen strelen

zijn lippen nat maken

omdat de barsten erin staan

van het verliezen van vocht

hem zachte woorden zeggen

dat het wel goed komen gaat

dat hij mag gaan

dat hij mag gaan slapen

dat het goed is als hij gaat

dat we het kunnen

totdat hij zijn ogen sluit

met dat laatste zuchtje lucht

beseffen dat een orkaan

van emoties in mij ontwaakt

moeders armen

haar troostende armen

die mij met de zachtheid van haar liefde

omarmen

me laten weten dat het goed komt

zoals het nu gaat

haar zachte armen die mij

vastpakken

als ik weer voor haar sta

haar zachte armen die mij

hebben gedragen in de tijd

dat ik niet zelf kon staan

haar zachte armen die ik

soms nog zo graag even wil ervaren

om even weer

bij haar te kunnen zijn