verborgenverleden1
omdat het licht even rust nam
de duisternis
waarin ik mezelf
zo tegenkom
vangt het licht niet meer
verdwenen zijn de dromen
van ooit samen zijn
van samen leven door de tijd
het loslaten van het licht
dat is verdwenen met de schemering
maakt dat ik besef
dat ik weer terug bij af ben
flinterdunne momenten
ragfijne draden die gesponnen zijn
te fragiel om aan te raken
omdat ze dan breken
nog niet sterk genoeg zijn
langzaam spinnen we het net
om elkaar heen
met flinterdunne momenten
van geborgenheid
als we samen
ergens verdwaald
samen zijn
schaduwen van de nacht
gevangen in de uren
van het wachten
waarin geen woorden zijn
die gesproken worden
om te laten weten dat
we zijn
verscholen in de schaduwen van de nacht
roep ik soms zachtjes jouw naam
om zo te weten
dat jij ergens
nog steeds zal zijn
als de muziek stopt met spelen
even geen geluid
de stilte die gevuld word
met meer dan stilte
waarin we zijn verloren
in een luchtledige gedachten
van even niet meer samen zijn
als de muziek stopt met spelen
klinkt alleen nog het geluid
van onze harten die
samen kloppen
in de stilte van
de stilte die er dan zal zijn
dansen op het ritme van het leven
neem me in jouw armen
laat ons dansen
door het leven
van dit moment
laten we het ritme volgen
waarin wij samen zijn
laten we dansen totdat
we niet meer kunnen
totdat de dans van ons samen
volbracht zal zijn
toverfluit
kleine tonen
die hun weg gaan
op een mysterieuze manier
mij raken in het
open gaan
stil gaan zitten
het voelen in mijn hart
waar de slagen hun eigen slag slaan
opzoek gaan naar een ander
hart
laat de muziek maar komen
lopend door de straten
van het geluk
waar mijn hart ineens
zijn slagen extra slaat
kijken naar de muziek
die langzaam
mij in beweging brengt
die mij weer in
midden in het leven
laat staan
speel nog een keer
dromen over later
waarin handen
elkaar raken
waar de zon zijn
stralen laat zijn
waar ik gevangen
in de tijd
over mijn hart zal waken
totdat de muziek
mij weer in het diepst van mijn ziel
raken zal
Hits: 78