verborgenverleden3
vruchten van liefde
gevangen in ogen die stralen
als ze me even aanraken
gevangen in woorden
die gezegd worden
maar die nog niet zeggen
wat we werkelijk willen zeggen
verstopte gevoelens
die even niet meer
mogen zijn
omdat we beiden
nog niet aan de vruchten
van de liefde
toe zijn
verboden dromen in het nu
verborgen dromen
die soms zomaar waren
die kwamen in de gedachten
aan wat ooit zou kunnen zijn
omarmen van de dagen
waarin de dromen
in het nu
ineens zomaar
waar bleken te zijn
gekust door de vlinder van de hartstocht
zitten staren
in de dagen van verlangen
naar de hartstocht
die niet meer komen gaat
verdwenen in de uren
van de liefde
waarin jij en ik
gevangen raken
van het moment dat ontstaat
kijken in jouw ogen
aanraken van jouw hart
weten dat de vlinder
van de hartstocht
ons meer dan ooit raken zal
zweven tussen twijfel
onbekende gebieden
waarin ik mezelf
gevangen zie
waarin ik de droom
van vroeger even
aanraak
zonder te zeggen dat
ik er voor wil gaan
kijkend in jouw ogen
die stralen als je me ziet
raak ik zachtjes de twijfel aan
met de vraag of ik wel
wil dat het zo tussen ons zal gaan
kleine barstjes in het geluk
hele kleine scheurtjes
ontstonden er in ons geluk
we keken er beiden naar
zonder dat we in actie kwamen
lieten we het zijn gang gaan
totdat we ontdekten
dat de barstjes scheuren waren
waarachter we ons niet langer
konden verschuilen
kijken naar dat wat ooit was
hebben we elkaar
voorgoed
laten gaan
als we samen het licht vangen
kijken naar de donkere dagen
die ons in hun greep hebben
waarin we verdrinken
in het verlangen
in het verliezen in elkaar
kijken we elkaar
soms zomaar aan
met stralende ogen
waarin geschreven staat
dat we samen het licht
in onze ogen zullen vangen
dat we ooit
samen zullen zijn
daar waar het licht mij zal omarmen
langzaam lopen
zonder aarzeling
op het licht af
verdwenen is de duisternis
die mij steeds
gevangen hield
langzaam verder lopen
zonder na te denken
totdat ik daar ben
waar het licht mij omarmen zal
waar ik weer
bij jou zal zijn
dwalen door de nacht
zonder licht om me heen
loop ik met jou te dwalen
door de donkere straten
van het leven
kijken we samen
naar daar waar we willen zijn
raken we stiekem
in de nacht
elkaar telkens aan
om zo elkaar te laten weten
dat onze liefde mag
bestaan
het sprookje
overhaast vertrok ik van het feest van
van onze relatie
waar de liefde niet heelt
niet geneest
waar meer wonden worden gemaakt
dan tijdens een oorlog in het open veld
ik verdween zo snel als ik kon
om mijn wonden van de verloren
liefde te gaan likken
onderweg naar mijn huis
verloor ik mijn schoen
in de hoop dat iemand anders
hem vinden zou
om zo opzoek te gaan naar mijn
hart
stiekem kijken
zonder me af te vragen
of het mag
sta ik stil te kijken naar
het ontwaken van de dag
zit ik stil voor me uit te staren
omdat ik weet dat jij
niet meer komen zal
laat ik het verdriet
omdat ik jou verloren heb
voorgoed uit mijn
gedachten gaan
Hits: 74