verborgenverleden3

vruchten van liefde

gevangen in ogen die stralen

als ze me even aanraken

gevangen in woorden

die gezegd worden

maar die nog niet zeggen

wat we werkelijk willen zeggen

verstopte gevoelens

die even niet meer

mogen zijn

omdat we beiden

nog niet aan de vruchten

van de liefde

toe zijn


verboden dromen in het nu

verborgen dromen

die soms zomaar waren

die kwamen in de gedachten

aan wat ooit zou kunnen zijn

omarmen van de dagen

waarin de dromen

in het nu

ineens zomaar

waar bleken te zijn


gekust door de vlinder van de hartstocht

zitten staren

in de dagen van verlangen

naar de hartstocht

die niet meer komen gaat

verdwenen in de uren

van de liefde

waarin jij en ik

gevangen raken

van het moment dat ontstaat

kijken in jouw ogen

aanraken  van jouw hart

weten dat de vlinder

van de hartstocht

ons meer dan ooit raken zal


zweven tussen twijfel

onbekende gebieden

waarin ik mezelf

gevangen zie

waarin ik de droom

van vroeger even

aanraak

zonder te zeggen dat

ik er voor wil gaan

kijkend in jouw ogen

die stralen als je me ziet

raak ik zachtjes de twijfel aan

met de vraag of ik wel

wil dat het zo tussen ons zal gaan


kleine barstjes in het geluk

hele kleine scheurtjes

ontstonden er in ons geluk

we keken er beiden naar

zonder dat we in actie kwamen

lieten we het zijn gang gaan

totdat we ontdekten

dat de barstjes scheuren waren

waarachter we ons niet langer

konden verschuilen

kijken naar dat wat ooit was

hebben we elkaar

voorgoed

laten gaan


als we samen het licht vangen

kijken naar de donkere dagen

die ons in hun greep hebben

waarin we verdrinken

in het verlangen

in het verliezen in elkaar

kijken we elkaar

soms zomaar aan

met stralende ogen

waarin geschreven staat

dat we samen het licht

in onze ogen zullen vangen

dat we ooit

samen zullen zijn


daar waar het licht mij zal omarmen

langzaam lopen

zonder aarzeling

op het licht af

verdwenen is de duisternis

die mij steeds

gevangen hield

langzaam verder lopen

zonder na te denken

totdat ik daar ben

waar het licht mij omarmen zal

waar ik weer

bij jou zal zijn


dwalen door de nacht

zonder licht om me heen

loop ik met jou te dwalen

door de donkere straten

van het leven

kijken we samen

naar daar waar we willen zijn

raken we stiekem

in de nacht

elkaar telkens aan

om zo elkaar te laten weten

dat onze liefde mag

bestaan


het sprookje

overhaast vertrok ik van het feest van

van onze relatie

waar de liefde niet heelt

niet geneest

waar meer wonden worden gemaakt

dan tijdens een oorlog in het open veld

ik verdween zo snel als ik kon

om mijn wonden van de verloren

liefde te gaan likken

onderweg naar mijn huis

verloor ik mijn schoen

in de hoop dat iemand anders

hem vinden zou

om zo opzoek te gaan naar mijn

hart


stiekem kijken

zonder me af te vragen

of het mag

sta ik stil te kijken naar

het ontwaken van de dag

zit ik stil voor me uit te staren

omdat ik weet dat jij

niet meer komen zal

laat ik het verdriet

omdat ik jou verloren heb

voorgoed uit mijn

gedachten gaan

Hits: 66