verder

Image16

Hoe gaat het verder

De bundel die ik in 2016 wil uitgeven, is al volop in beweging, ook de werktitel is bekend voor mij “Aan de achterkant van de schaduw”, vind dit een mooie titel. Bij het uitzoeken van een titel probeer ik toch heel vaak net iets af te wijken van het gangbare, omdat dit meer mij tekent, een titel met een soort van diepgang.

Daarnaast zijn er een aantal bundels uitgekomen naar aanleiding van vakanties. zie ook bij Berlijn, dit zijn flarden die geschreven zijn naar aanleiding van bezoek aan Berlijn, maar in een beperkte uitgave

Verder zal ik altijd blijven schrijven, ik kan niet anders zoals blijkt


aan de achterkant van de schaduw

het verlaten
van de zon
om even in de schaduw
van het leven
te zijn
even geen mensen
die me raken
even gewoon
totaal eenzaam zijn
om daarna
de zon weer
te omarmen
de mensen weer
te laten komen
me weer laten raken
om zo aan de achterkant
van de schaduw
mezelf weer
tegen te komen


bezoek

samen gezellig aan de thee
pratend over onze levens
onze toekomst
ineens zit hij daar
de duif die alles hoort
die niets vergeet
te luisteren naar
onze verhalen
waarin hij
net niet
thuis
hoort


bent u gevallen

ze is de weg
al jaren kwijt
toch woont ze nog
steeds dapper op zichzelf
zo wil de zorg het tenslotte
ze ging even naar beneden
wat afval weg te gooien
terwijl ze beneden staat
voelt ze iets
langs haar gaan
ze hoort een doffe klap
ze kijkt opzij
ziet ineens een
mevrouw liggen
op de grond
heel lief vraag ze
bent u gevallen
ze heeft niet gemerkt
dat deze vrouw
van de flat sprong
ze loopt wat verdwaasd terug naar huis
met in haar gedachten
dat de wereld
wel heel onbeschoft
is geworden
dat iemand niet eens
meer een antwoord
geven kon


in de achterbak

wat paniek
in het huis
we zouden de as
van mijn vader
uitstrooien
op een illegale plek
als oud politieman
vind hij dat
vast te gek
we zijn wat spullen
bij elkaar aan het zoeken
we zijn wat in de haast
dan in de auto
broer
schoonzus
moeder
en ik
ineens vraag
mijn moeder
waar pa is
mijn broer zegt
zonder er bij
na te denken
hij staat
in de achterbak


stil heel stil

stil heel stil
luister ik naar het nieuws
met de tranen in mijn ogen
mijn gedachten
niet meer in staat
om te denken
door wat er gebeurt
heel stil van binnen
heel stil
omdat de
gedachten
aan wat nooit meer mag gebeuren
ineens toch
weer lijkt te gebeuren
nog stiller kijk ik naar de teksten
die ik zie
de tekens van medeleven
die er zijn
stil heel stil
hoop ik dat
de angst niet groter gaat worden
door de tranen om het verlies
stil
heel stil
sta ik stil bij dat
wat niet meer
mogelijk is


de muzikant

ergens verscholen in de straat
van het leven
zit hij stil te zitten
bespeelt de melodie
van de dag
glimlachend kijk ik
hem aan
ben daarna
extra dansend
door het leven
gegaan


hoeveel kikkers nog

terwijl ik sta weg te dromen
in jouw ogen
besef ik ineens
hoeveel kikkers ik
al heb gekust
zonder de prins
tegen te zijn gekomen
daarom laten we
het maar weer proberen
kijken of deze kikker
als een prins
kust

Hits: 100