verdrongenw2
mijn pad met roze kleuren
het lopen van mijn pad
door het leven
is gekleed in het zwart
met de roze tinten van de liefde
die in sommige landen verboden blijkt te zijn
de liefde die ik altijd ontmoeten zal
in de uren waarin ik mezelf
vinden kan met mijn lief
die altijd bij mij zijn zal
omdat het leven zwaait
de dagen waarin ik mezelf
verloren ben
waarin ik de zon niet aanraken kan
vallen soms zwaarder dan ik
dragen kan
dan loop ik te dwalen
door de stad die ik zo lief heb
zie ik zomaar het mannetje
dat even naar me zwaait
breekt de lach door op mijn gezicht
voel ik de zon branden op mijn huid
weet ik weer waarom ik
zo graag in deze stad ben
omdat er altijd wel iemand is
die even naar je zwaait
rode tranen
ergens zomaar onverwachts
zag ik dit veld van rode tranen
in de stad waar het geweld
de liefde aanviel
waar zoveel mensen het niet
overleefden
waarin zoveel mensen hun tranen
van hun gezicht wisten omdat ze
niet meer hun geliefde aanraken konden
die niet meer mocht zijn
rode tranen in een stad
die weergeeft dat de liefde
uiteindelijk alles overwinnen zal
verloren gevoelens
elke stap die ik heb gezet
bracht me verder bij jou vandaan
ik liep en liep
daar waar ik niet moest zijn
ik vluchtte voor de liefde
die ik niet ontvangen kon
ik rende soms zo hard
dat ik je voorbij liep
bang voor het hart dat mijn hart
breken zou
totdat jij gewoon bleef wachten
totdat ik uitgelopen was
je opende je armen
ving me op toen ik dreigde te vallen
hing mijn renschoenen ergens op
zei alleen dat het rennen nu genoeg was geweest
dat ik thuisgekomen was
het luikje naar de hemel
nu mijn zorgen om onze zoon
me even teveel zijn mis ik je zo erg
omdat ik even niet met je praten kan
ik even niet kan zeggen wat me dwars zit omdat ik
nu zo verlang naar jouw berustende woorden
die zeggen dat het goed komen zal
wat zou ik graag
even een luikje naar de hemel willen
waar ik dan even met jou praten kan
zodat mijn zorgen bij jou een gehoor vinden
omdat we samen er wel uitkomen
wat het beste zal zijn
dus ik sluit mijn ogen
stel je een vraag
en voor ik het weet
komt er het antwoord
die jij mij geven zal
als je alles achter je hebt gelaten
de liefde was er nog steeds
toch het gevecht elke dag
met jouw verlangen naar de alcohol die jou
in een voor mij vreemde deed veranderen
met jouw agressie
met jouw ineens teveel aandacht voor mij
liet me beseffen dat het zo niet veder kon
ik besloot daarom bij jou weg te gaan
jou te verlaten omdat ik met jou niet verder wil
op deze manier
ik liet alles achter door weg te lopen
van jouw drankverslaving
in de hoop dat jij mij daarin volgen zou
zodat we samen verder aan onze liefde
bouwen kunnen zodat we altijd samen
schreeuwen tegen muren
onbereikbaar
door de woorden die je zei
ik begreep niet eens wat je bedoelde
toen we door onze levens dwaalden
elk aan onze eigen kant van de weg
daar waar we elkaar niet konden bereiken
ik schreeuwde om jou te horen
jij schreeuwde naar mij terug
om mij te horen
om uiteindelijk samen te zwijgen
omdat we beiden begrepen
dat de muren tussen ons
niet weg te schreeuwen zijn
lief slapen
in de straten van het leven
liggen ze lief te slapen
de uitgestotene van het leven
ze dromen hun verloren levens
waarin ze eens gewoon zichzelf waren
waar ze een leven voor zich hadden
waarin ze dromen geloofden
dat ze het zouden maken
ik zie ze zo vaak liggen slapen
op bankjes waar dan ook
op plekken waar ze een soort van
huisje hebben gemaakt
altijd hun winkelwagentje bij zich
waarin hun belangrijke spullen zich bevinden
ik kijk het aan en besef wederom
dat het soms in een leven ineens
heel bizar kan gaan
hier zijn we dan
hand in hand
kijken naar daar waar
niemand meer is
daar waar de liefde
zijn gezicht vorm geeft
aan dat wat hij dacht wat liefde was
daar waar iedereen met een
zwaar gevoel staat te kijken
naar diegene die ons verlaten heeft
ik sta daar zonder jouw hand
omdat jij het bent
die mijn liefde met zich meenam
naar daar waar ik met jou niet
samen kan zijn
in haar wereld van de dag
observerende ogen in de metro
mijn gedachten volgden haar
ik zag haar binnenkomen met haar
boekje en haar fles bier in haar hand
ik keek haar aan
zag het leven geschreven in haar gezicht
waarin haar verdriet gevangen zat
ik keek naar haar
zag haar een heel klein boekje lezen
een verhaaltje voor een kind
ze begon te huilen
pakte haar fles om haar verdriet te verdrinken
ik bedacht haar leven waarin het verlies
van haar kind centraal stond
waardoor ze verward door de alcohol
door haar wereld van de dag liep
Hits: 60