verdrongenw3
wanneer blijf je
telkens elkaar raken
in het leven
daar waar we soms
onszelf verliezen
in de liefde die we voelen
daar waar we onszelf
vergeten zijn
als we weer samen zijn
telkens weer ga je naar
daar waar er nog geen plek voor mij is
omdat jouw liefde die je niet meer wilt
daar op je wacht
ik laat je gaan
vraag je altijd als je gaat
wanneer je blijft
zodat we samen zullen zijn
scherven van het verleden
gebroken glazen
van wat ooit was
vertroebelde ogen
waarin de tranen zich niet meer
durven te laten zien
dat ze er zijn
verleden van onmacht
geschreven
in de gebroken ramen
van mijn gedachten
gevangen in de verloren dromen
door de scherven van het verleden
in mijn ziel
water van de tijd
onverwachts beeld
twee kinderen
van de jeugd
spelen met water
terwijl naast hen
een man ligt te slapen
die geen thuis meer heeft
ik kijk het aan
zie dat het stroom van het water
door de tijd
zijn eigen
weg blijf gaan
wachten op wat er komen zal
afspraak gemaakt
ik zou je eindelijk zien
in de prille avond van de zon
ik kijk naar je
terwijl je nog niet weet
dat ik er ben
ik observeer je
zie dat je net als ik
wat gespannen bent
dan loop ik naar je toe
zeg alleen maar
hier ben ik dan
jij kijkt op
een brede lach
breekt door op jouw gezicht
omdat je mij ineens ziet staan
hou morgen maar van mij
hou morgen maar van mij
zodat ik weet dat je
morgen er nog bent
zeg maar dat je
morgen bij mij blijft
zodat ik weet
dat aan onze houden van
geen einde komt
in de tijd
balanceren in onvermogen
op tenen lopen
bang voor de stilte
die zo moordend is
omdat elke seconde
dat er niets gezegd word
de afstand steeds groter wordt
de scherpe randen van
de blikken die mij raken
omdat ik niet meer weet
wat ik moet doen
kijken naar het onvermogen
waarop ik balanceer
in het besef
dat het over is
waakzaam
vertellen van jouw gevoelens
die je voelt voor mij
ik kijk je aan
zeg dat met dit raakt
dat we onderweg zijn
naar een ander leven samen
dat de vriendschap
langzaam verdwijnt in
liefde
mijn woorden maken
dat ik besef
dat ik extra waakzaam ben
omdat ik bang ben
voor het jou te verliezen
in de tijd
bouwen aan het verleden
het afbreken
van onze verlangens
waarin we elkaar niet meer
konden vinden
door een ellenlange strijd
het loslaten van onze dromen
die niet meer met elkaar
waar konden worden gemaakt
besloten we samen te bouwen
aan ons verleden
om in het heden
weer voor onze dromen
te kunnen gaan
staren in de lucht
liggend op mijn rug
met jou naast mij
kijken we naar de hemel
waar onze geliefden
hun weg vonden
waar ze kijken naar
de wereld onder ze
ik raak teder jouw hand aan
zachtjes kus ik je mond
zeg dan dat onze geliefden
vast heel blij zijn dat wij beiden
weer een nieuwe liefde
hebben gevonden
lopen totdat de dag komt
woedende woorden
die mij zeggen dat ik het niet meer kan
niet meer verder kan leven
met jou als de man
waar ik zo van hou
beseffen dat het niet meer gaat
omdat jouw boosheid
jouw emotie om niets
me zo diep raakt
dat ik mezelf verlies
in de angst van bij jou zijn
lopen totdat de dag me op komt halen
omdat ik uit jouw
leven verdwijn
hoe mooi liefde is
samen staren
naar de geschreven letters
van het leven
waarop staat dat het leven
zo prachtig is
raak ik even maar jou hand aan
staan we verder hand in hand te kijken
naar elkaar
beseffen dat ons leven samen
meer dan mooi is
omdat wij in vrijheid
ons elkaar onze liefde
mogen geven
verzonken in zijn eigen wereld
weggedoken in zijn eigen boek
kijken naar de teksten die hij leest
vangt hij de wereld
die om hem heen leeft
hij kijkt met zijn beschreven ogen
de wereld aan
in het besef dat in deze wereld
de dingen vaak
heel anders
dan hij zou willen
gaan
Hits: 61