verdwalen1
waarom verdronk ik in jouw ogen
een lied hoorde ik
ergens in een voorstelling
ik dacht nog
dat is toch raar
wat er gezongen werd
over de liefde
met het verschil van 30 jaar
terwijl ik dat lied
diep in mijn hart hoor zingen
sta jij daar
zomaar ineens in mijn leven
het verschil van bijna 30 jaar
terwijl ik je aankijk
langzaam verdrink ik in jouw ogen
van het moment
diep geraakt ben
dat ik bijna de hele week zing
besef ik dat het verdomt lastig vind
omdat jij mij
zo in verwarring brengt
nu we niet meer praten
zwijgend staan we naast elkaar
in de stad van de liefde
we kijken naar alles
wat de moeite waard is
om te zien
alleen raken
we niet meer elkaar
met onze ogen aan
de woorden die
vroeger zo gemakkelijk kwamen
stoppen nu bij het
verlaten van mijn mond
praten over wat was
is wat we doen
niet wat is
zwijgend gaan we verder
op de weg
naar het einde
van ons samen zijn
die zo eindig ver
weg leek te zijn
tweespalt
gevangen in het gevoel
van jou en mij
wat aan mij trekt
het verlangen naar
dat wat ik niet meer heb
samen met jou
wil ik alles
maar dat alles
kan ik nog niet pakken
laat me daarom
onze wereld delen
me daarnaast
ons eigen deel
waarin we samen
toch onszelf
mogen zijn
gevangen in nevels
stilstaande beelden
het verleden dat verstopt zit
ergens waar ik het niet
aanraken kan
stil staren naar daar waar jij
jezelf verborg
om voor niemand
ooit meer
zichtbaar te zijn
je liet me achter met niets te verliezen
ogen gesloten
intens binnen in me opgesloten
het verdriet
dat nog steeds niet zijn plek
kan vinden
vechten tegen het gemis
dat zich niet meer kan vullen
het leven ademt zijn eigen ritme
waarin ik niet meer
de dans van het leven vinden kan
achtergebleven zonder
dat ik nog iets verliezen kan
nu jij er niet meer bent
geen licht dat mij aanraken kan
totdat ik ineens
gevangen door de engel
die jij mij vanaf de hemel zond
om me het afgesproken teken te geven
om zo weer te kunnen ademen
in het heden
een weer je adem voelen
verloren in het nu
zoek ik soms je
zomaar weer even op
raak ik weer even
je lichaam aan
voel ik me
weer even
thuis gekomen
als ik je aanraak
even weer je adem voelen
om te weten
dat ik je los laat
om zo mijn eigen weg te gaan
waarin jij zo af en toe
weer even
bij mij komt staan
breng hem in beweging
staren naar niets
het onbekende
waar hij geen idee van heeft
staren naar de muur
waar hij als in een waas
een film ziet
die hij niet wil zien
kijken naar zijn
blik die geen emotie verraad
ga ik bij hem zitten
stel alleen de vraag
wat wil jij
wat we doen
zodat het voor jou
beter gaat dan nu
hij kijkt
zegt alleen maar
dat hij wil
dat het over gaat
verborgen verlangens naar jou
verpakt in getuigen
van het aanraken van het nu
geen gedachten die meer
mogen gaan
nergens nog
even dat aanraken
waar ik zo van geniet
opruimen van getuigenissen
van onze tijd samen
staren naar de verborgen verlangens
die ik niet meer
aanraken wou
als een eenvoudige traan
heel eenvoudig
een traan laten vallen
heel traag
begeleiden naar ergens heen
niet denken
niet kijken
gewoon laten zijn
de traan van eenvoud
gaat zijn eigen weg
langs mijn gelaat
ik raak hem even aan
ik kijk hem na
zie hem vallen
om zo naar jou
daar ergens
in de wereld
te gaan
trap naar de hemel
langzaam
stap voor stap
klimmen naar
het onmogelijke
dingen doen
die niet mogen
om zo de trap
naar de hemel
langzamer te
kunnen bestijgen
om zo het leven
net iets langer
vast te houden
dan mogelijk is
uitzicht op later
stil gevangen
door de straal van
losgeslagen licht
staat ik naar de hemel
waar ik langzaam
toch mijn toekomst zie
ik raak teder even
jouw hand aan
dan kijken we samen
naar de weg
die we ooit
samen zullen gaan
alsof het licht haar aanraakt
starend voor het raam
van het heiligste wat
ze ooit bewandelen zal
staart ze naar het licht
dat haar stil aanraakt
zomaar is ze gevangen
in het verhaal van het nu
stil raakt ze even
het venster aan
dat haar gevangen houd
in de dag van vandaag
droomt weg naar waar
ze nu zou willen zijn
langzaam draait ze zich om
het licht latend
waar het moet zijn
ze loopt verder
als verlichte engel
naar het pas dat
er altijd zal zijn
waak over mij
bang in de nacht
staren naar daar waar ik
zo bang voor ben
niets kunnen doen
alleen maar afwachten
wat er komen gaat
niets zeggen
omdat zwijgen mij
niet meer horen laat
gevangen in het net
van het gemis
waar geen ontsnappen uit
meer mogelijk is
vraag ik de engel
over mij te waken
zodat ik weet
dat er iemand is
die over mij waakt
vannacht
Hits: 50