verhaal4

Kerst met een roze randje

Stampvoetend van woede rent hij het huis uit.. hij doet het niet meer, het is genoeg geweest.

Zijn ouders die steeds zijn liefdesleven verzwijgen, de afkeur in hun ogen,

met de bijbel in hun hand. Hij weet het nu wel.. hij gaat weg.

Dan maar geen leuke kerst, dan maar geen eten met de familie

Het is klaar voor hem. Hij doet het niet langer. Het is genoeg geweest.

Terwijl Taco bezig is de kerstversiering op te hangen in het huis waar hij met Jonas samen woont, denkt hij terug over hoe het allemaal begon, over de kerstavond een paar jaar gelden toen hij zijn ouders vertelde dat hij ging samenwonen met zijn vriend Jonas.

Zijn gedachten gaan terug naar de dag dat hij vertelde dat hij op mannen viel, op een wel erg ongelukkig moment. Zijn ouders had hij om drie uur in de nacht uit bed gehaald om te zeggen dat hij op jongens viel. Zijn vader was eerst heel stil geweest, sprak toen de magische woorden : “dat kan niet, homo’s zijn nette mannen, die ruimen alles op, en jouw kamer is een bende. Het is zeker zo’n nieuwerwetse grap van jou”

Zijn moeder was hysterisch gaan huilen, ze was woedend geworden, had tegen hem geschreeuwd, over de kleinkinderen die ze nooit van hem zal krijgen. Over wat de buren wel niet zouden zeggen, over dat de kerk dit nooit goed zou keuren, dat hij als hij dit door ging zetten, niet meer welkom was in het haar huis. Dat hij niet moest wagen om ooit met een man bij haar over de vloer te komen, dan zou hij nooit meer welkom zijn. Hij zou niet meer haar zoon zijn.

Bang om alles te verliezen had hij jaren gedaan of het niet zo was, dit om de lieve vrede te bewaren, zijn verhuizing naar de grote stad, waar hij een kamertje huurde, voor zijn studie, was zijn veilige plek. Daar kon hij zichzelf zijn.

Hij maakte daar vrienden, ontdekte het leven dat bij hem paste, zijn studie ging goed. Hij ging uit in homo kroegen, ontmoette vele eendagsvliegen en genoot. Het leven was goed voor hem, Eén keer per maand ging hij naar zijn ouders, deed dan zijn zelf gezette oorbel uit, maakte op het toilet op het station zijn haar plat, zorgde er altijd voor dat hij “normale´ kleding aanhad, zodat hij zo “normaal” mogelijk overkwam voor het dorp waar hij woonde en voor zijn ouders. De weekeinden duurden altijd veel te lang voor hem en het keurslijf begon steeds meer te knellen. Op zondagavond ging hij terug naar de stad, op het station deed hij zijn haar weer goed, deed zijn oorbel in en ging naar huis. Altijd met een blij gevoel omdat hij weer zichzelf mocht zijn. Dit had hij al een jaar volgehouden.

Bij een avond stappen kwam hij Jonas tegen, een gozer waar hij meteen verliefd op werd. Hij zag zijn ogen en smolt weg. Jonas viel ook als een blok voor Taco. Ze begonnen te praten en voor ze het wisten was het al vroeg in de ochtend,

ze waren nog niet uitgepraat. Ze maakten een nieuwe afspraak dat ze ze elkaar de volgende avond weer zouden ontmoeten. Bij de tweede date was het nog heftiger, ze gingen zo in elkaar op dat ze geen aandacht meer hadden voor de omgeving. Zo ging het steeds weer de eerste maanden, ze vertelden elkaar alles en pas na een maand sliepen ze voor het eerst met elkaar. De tijd was lief voor ze, ze bouwden langzaam samen een leven op en besloten na een jaar om samen te gaan wonen. Taco had al aan Jonas verteld hoe het thuis was gegaan, dat zijn moeder had gezegd dat hij niet meer welkom was als hij ooit thuis kwam met een man. Dit had Jonas aangehoord en gezegd dat het voor hem niet belangrijk was nu, het ging om wat ze samen hadden. Ze waren gelukkig. elke keer als Taco naar huis ging eens in de maand, dacht hij er over om zijn ouders te vertellen over Jonas, maar durfde dit niet, bang voor de gevolgen die dat zouden kunnen hebben. Nadat hij samen met Jonas had besloten om samen een huis te gaan zoeken en te bewonen had hij als Sinterklaascadeau aan Jonas een briefje

gegeven dat hij op kerstavond bij zijn ouders zou vertellen dat hij ging samenwonen met de man van zijn leven. Jonas had tranen in zijn ogen gekregen omdat hij niet wist wat hij zeggen moest, dit was een groot cadeau voor hem. Eindelijk leek het erop dat Taco gekozen had voor hem en als het nodig was, zou breken met zijn familie. Hij had wel tig keer gevraagd of Taco het zeker wist. Taco had alleen maar gelachen en gezegd dat hij het heel zeker wist.

Dit was de keus die hij had gemaakt, hij wilde niet langer zichzelf en zijn gevoel voor de gek houden, hij was er innerlijk sterk genoeg voor en wat ook zou gebeuren het was goed.

Hij had al besloten om op het station niet meer zijn oorbel uit te doen, zijn haar gewoon te laten zoals het was, en ook niet “normaal” gekleed te gaan. Hij deed gewoon aan dat wat hij altijd droeg, niet meer dat eeuwige truitje bloesje gedoe maar nu wat hij zelf leuk vond. De nieuwste kleding van Jack en Jones.

Op weg naar zijn ouderlijk huis met de trein was het alsof de tijd veel sneller ging,

het zware gevoel in zijn maag was niet weg te krijgen. Misselijk van de spanning zat hij te wachten totdat hij aan zou komen in het dorp van zijn jeugd. Hij zag er als een berg tegenop. Steeds draaide hij aan de ring die hij van Jonas had gekregen, steeds keek hij even op zijn mobiel naar de foto van zijn grote liefde.

De weg door de sneeuw naar zijn ouderlijk huis op kerstavond was de moeilijkste weg die hij ooit had gelopen, zo voelde het. Hij zag bij verschillende huizen de kerstster hangen, de verlichte ramen, de bomen die versierd waren, de gezelligheid van iedereen. Hij wist dat hij een zware weg had te gaan, dit was de avond die hij toch op zijn eigen manier moest doen. Natuurlijk had Jonas aangeboden om mee te gaan, maar dat wilde hij niet, hij moest dit zelf doen op zijn manier.

Toen hij aanbelde, hij had allang geen sleutel meer van zijn ouderlijk huis, deed zijn zusje open, ze keek hem aan en zei: “Wat zie jij er gaaf uit, mooie kleren, mooi haar en wat gaaf een piercing in je oor, ik dacht al dat ik een gaatje zag in je oor, maar wist het niet zeker” Taco omhelsde zijn zusje met tranen in zijn ogen, hij wist dat hij dit, na vanavond zou missen, dit zou de laatste knuffel zijn die hij van haar kreeg.

Toen hij de huiskamer binnenkwam, waar zoals altijd geen tv was, dat mocht niet van het geloof, dat is zondig, keek hij naar zijn moeder die bij de kerstboom zat te lezen in de bijbel. Ze keek hem aan en zei alleen: “Zo ben je er eindelijk en kon je die stadse fratsen niet thuis laten?” Taco besloot niet te reageren, maar omhelsde zijn moeder, net iets langer dan anders, hij snoof haar geur op, zodat hij wist dat hij deze lang zou kunnen onthouden.

Hij liep naar zijn vader, die zoals altijd in zijn stoel voor het raam zat, keurig in zijn zondagse pak, hij was tenslotte ouderling van de kerk en moest vanavond, zoals ieder jaar op kerstavond naar de kerk. Het hele gezin ging dan mee, zijn moeder, zijn zusje Silvia en hij. Hij gaf hem een hand en hield deze net iets langer vast.

Zijn vader keek alleen maar, keek naar zijn kleding, zijn haar en zijn oorbel, maar zei niets.

Zijn moeder was inmiddels begonnen met haar ongenoegen te uiten over zijn kleding en zijn haar, zeker ook zijn oorbel, dat moest uit, ze hoopte toch echt dat hij niet gezien was in het dorp en dat hij zich zo snel mogelijk moest omkleden, voordat ze een lichte maaltijd namen voor ze om 23.00 naar de kerk gingen.

De hele familie ging aan tafel zitten, zoals altijd op een vaste plek. Taco schraapte zijn keel en zei dat hij graag iets tegen zijn ouders wilde zeggen. Zijn moeder keek verschrikt op, ze was dat niet gewend dat haar oudste zoon van 21 ineens het woord nam aan tafel, dit was niet gebruikelijk.

Taco keek haar aan en begon met horten en stoten te vertellen over waarom hij vandaag in zijn gewone kleding was gekomen, zijn moeder wilde hem onderbreken, maar met een blik van hem en met tranen in zijn ogen, vroeg hij haar om stil te zijn, om eerst te luisteren naar wat hij te vertellen had. Hij keek nog even stiekem op zijn telefoon, en zag de foto van Jonas en dat sterkte hem. Hij vertelde over een jongen die hij heeft leren kennen van 22 jaar oud, dat hij al een jaar lang met hem een relatie heeft en dat hij met hem gaat samenwonen. Dat hij niet langer meer zijn liefde wil verzwijgen, dat hij er voor uit wil komen, dat hij wil laten zien dat hij van hem houdt en dat hij hoopt dat zijn ouders hun goedkeuring kunnen geven, dat ze na al die jaren eindelijk accepteren dat hun zoon op mannen valt en dat hij gelukkig is met het leven met deze jongen die hij heeft leren kennen. Hij laat zijn telefoon zien en vertelt ze dat dit Jonas is, dat hij met hem gaat samen wonen.

Er ontstaat een ijzige stilte aan tafel, Taco weet niet goed wat hij nu verder moet zeggen, hij staat er bij en wacht af.

Dan zegt zijn zusje dat zij het leuk vindt en dat ze Jonas een mooie jongen vindt en dat ze hem graag wil ontmoeten. Zijn moeder slaat met haar hand op de tafel, in haar woede gooit ze de bijbel ook nog op de grond. Dan gaat ze staan, ze kijkt recht in de ogen van Taco, zegt dat ze wil dat hij nu haar huis verlaat, hij is niet meer welkom bij haar, hoe durft hij de duivel in eigen persoon in haar huis te brengen. Hoe durft hij dit te doen, op kerstavond waar vrede op aarde moet zijn, hoe hij het durft om zich zondig te kleden en dan ook nog hun gezin en positie in de kerk zo ten schande te maken. Dat ze er genoeg van heeft en dat hij nu op moet houden.

Hij had haar aangekeken en alleen maar gezegd met de tranen in zijn ogen, dat hij niet anders kan, hij is zo geboren. Hij heeft jaren gedaan wat ze van hem verlangden, het verzwegen , maar hij kan niet anders dan het zo doen, hij wil zich niet langer verstoppen, hij wil vrij zijn en ook van de liefde genieten die er voor hem is, hij wil met Jonas samen oud worden.

Zijn moeder roept dat hij deze naam niet meer in haar huis mag noemen en slaat hem met een platte hand in zijn gezicht. Ze verbiedt hem om deze naam ooit nog in haar bijzijn uit te spreken. Als hij hun zoon nog wil blijven, moet hij het uitmaken met die vent en weer normaal doen.

Taco kijkt zijn moeder aan, de tranen staan in zijn ogen. De woorden die hij dan spreekt, komen vanzelf over zijn lippen, alsof hij er geen controle over heeft.

“Als je er zo over denkt moeder, en vader denkt ook zo, als je niet kunt toestaan dat ik gelukkig ben met de man waar ik van houd, als je niet kunt accepteren dat ik homo ben, en het inderdaad met een man doe, dan zal ik mijn spullen pakken en gaan. Maar vergeet nooit dat ik hoe dan ook jouw zoon ben en zal blijven. Je hebt me onder je hart gedragen, maar kennelijk is dat niet meer belangrijk en als ik moet branden in de hel omdat ik hier gelukkig ben, dan is dat maar zo, dan heb ik in ieder geval de hemel op aarde gehad.”

Hij had haar aangekeken, had zijn zusje over haar haar gestreken, terwijl die totaal verbijsterd het gebeuren had gevolgd, zijn vader aangekeken, met de vraag in zijn ogen of zijn vader ook er zo over dacht. Zijn vader zweeg alleen maar en keek naar het lege bord.

Hij had zijn spullen gepakt zijn jas aan gedaan, en volledig beheerst naar zijn moeder gekeken, gezegd dat hij ging, en dat hij begreep dat hij niet meer welkom was hier, maar dat zijn hart groot is en dat zij, zijn zusje en zijn vader altijd welkom waren in zijn huis, dat ze woonden in zijn hart en dat hij hoopte dat als de storm ging liggen, ze er aan waren gewend, ze zouden komen om hem en zijn vriend te leren kennen. Dat zijn moeder nooit moest vergeten, dat hij geboren was uit de twee beste delen van hen en dat hij dus zo geboren is, en dat de vraag er lag uit welke genen dit is gekomen, uit vaders of moeders kant.. Je wordt zo geboren en niet zo gemaakt.

Hij had zich omgedraaid en terwijl hij door de deur liep hoorde hij ineens een bord, dat zijn moeder had gegooid, tegen de deurpost kapot vallen. Haar stem die riep dat hij door de duivel was bezeten, Terwijl hij daarover nadenkt, buiten het ouderlijk huis staat, kijkt hij naar de ramen die verlicht zijn, lees hij de tekst Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

Nou ze kunnen wat hem betreft de pot op met hun vrede en welbehagen, hij gaat wel op zoek naar zijn eigen welbehagen in een andere wereld dan deze wereld, in zijn kleine kamertje heerst er meer vrede en welbehagen dan waar ook. In de stad, waar volgens zijn ouders de zonde heerst, was de man van zijn dromen die op hem wachtte, die net als hij heel gespannen was over hoe het zou verlopen. Ze hadden al afgesproken dat, zodra hij het verteld had hij zou appen en dat ze dan zouden besluiten wat te doen. Jonas zou dan op eerste kerstdag de trein nemen naar het dorp waar hij nu was, of Taco zou thuis komen naar zijn kamertje, waar Jonas op hem zou wachten en zouden ze samen naar de ouders van Jonas gaan, waar ze altijd meer dan welkom waren, waar ze in een warm bad kwamen als ze er waren.

Hij appte onderweg naar het station naar Jonas, en schreef dat het niet goed was gegaan. Hij had het nog niet geappt of Jonas belde, Taco vertelde het hele verhaal aan hem, en werd warm van binnen bij de stem van Jonas en ook van de woorden die hij sprak, hij zou proberen om zo snel mogelijk thuis te komen.

Terwijl hij naar het station loopt in de sneeuw die geduldig valt, zingt hij zachtjes “I’m dreaming of a white Christmas”, zijn voetstappen maken een spoor door de witte laag die inmiddels is ontstaan.

Terwijl hij met een verbeten trek verder loopt, hoort hij voetstappen achter zich, zijn zusje van 16 komt er aan. Ze roept al van verre zijn naam en dat hij moet wachten. Ze geeft hem een cadeautje voor de Kerst, dat ze speciaal voor hem had gekocht. Hij weet niet wat hij moet zeggen hierop. Zijn zusje geeft hem een knuffel en zegt de mooie woorden,” Taco, jij bent en blijft altijd mijn broer en ik kom je opzoeken in de stad, wat papa of mama ook zeggen. Ik wil heel graag Jonas leren kennen!”

Hij loopt met een iets warmer gevoel naar de trein, wetende dat hij in ieder geval niet zijn hele familie kwijt is. Als hij het station inloopt, ziet hij Michel staan, dit is een vriend van hem die hij nog kent van zijn middelbare school.

Michel kijkt naar hem en zegt meteen: “Wat is er met jou, je ziet er uit alsof je door een gigantische draaimolen bent gehaald, en daarna omgekeerd bent opgehangen! “ Voor Taco het weet, vertelt hij dat hij het huis is uitgezet door zijn ouders op kerstavond. Michel reageert hierop met de vraag waarom dat zo is, Taco aarzelt om de ware reden te vertellen. Dit omdat hij net een hele akelige ervaring achter de rug heeft en zeker geen zin heeft in een volgende ervaring van weer afgewezen te worden.

Michel kijkt hem aan terwijl hij langzaam uitspreekt dat hij wel denkt te weten waarom Taco het huis is uitgezet, dat hij niet dom is en dat hij een vermoeden heeft dat Taco eindelijk zijn ouders heeft verteld dat hij op mannen valt, en dat hij verliefd is geworden op een jongen.

Taco is met stomheid geslagen, hoe weet Michel dit, waarop hij ineens in paniek raakt, als Michel het weet dan weet waarschijnlijk het hele dorp het. Hoe moet dit nu, hij kan niet meer naar zijn ouders, maar als hij in het dorp komt en de hele gemeenschap 20 weet het kan hij nergens meer naar toe.

Al zijn vrienden in het dorp zullen van hem walgen, mede omdat het een zeer christelijk dorp is. Hij is in hun ogen een zondaar.

Terwijl al deze gedachten door zijn hoofd malen, zegt Michel dat hij zich niet zo druk moet maken, er verandert tenslotte niets, hij is nog steeds Taco, en ach dat kleine stukje meer is niet van belang voor velen, hij is goed zoals hij is. Al zijn vrienden hebben dit altijd al geweten, voor hen verandert er niets. Michel zegt zelfs dat hij een keer bij zijn ouders langs zal gaan en kijken wat hij kan doen.

Als Taco de trein in wil stappen, houdt Michel hem tegen en geeft hem een dikke knuffel met een zoen. Hij zegt dat hij snel langskomt en dat hij het leuk zou vinden om Jonas te leren kennen. Ze kunnen misschien wel een keer samen stappen, omdat het hem leuk lijkt een keer in een homo-disco te kijken. Taco is met stomheid geslagen, zegt dan ook dat Michel meer dan welkom is, en dat hij er naar uit ziet.

Snel wisselen ze telefoonnummers uit en Taco stapt in de trein.

Hij zwaait als zijn trein vertrekt naar Michel en beseft ineens, hoe vreemd de wereld in elkaar zit, hij mag niet meer thuis komen en juist diegene, die wel een vriend van hem was, maar ook een echte stoere vent is, zegt hem dat hij het voor hem gaat opnemen, dat hij een keer komt stappen. Hij begrijpt niets meer van deze wereld.

Tijdens de treinreis denkt Taco na over hoe gek het kan gaan, ineens heeft hij het gevoel wees te zijn, hij heeft geen ouders meer.

Taco denkt terug aan het moment dat zijn jeugdvriend Michel de eerste keer langs kwam, het klikte meteen met Jonas en met elkaar hebben ze de afgelopen jaren zo vaak gestapt, samen op vakantie geweest, dagjes uit met elkaar, dat Michel inmiddels een belangrijke schakel is geworden voor Taco tussen het dorp waar hij woonde en het leven in de stad. Via zijn zusje krijgt hij regelmatig iets te horen over hoe zijn ouders leven, wat ze nu doen, maar ook dat er nooit meer wordt gesproken over hem. Hij is doodverklaard en leeft niet meer voor ze.

Heel vaak stuurt hij een kaartje naar zijn ouders, maar nooit komt er een reactie van zijn ouderskant. De bossen bloemen die hij stuurde naar zijn moeders verjaardagen zijn retour gezonden, zo ook de boeken voor zijn vader. De cadeautjes voor zijn zusje, heeft zijn zusje op tijd kunnen onderscheppen, waaronder een prachtig zilveren kettinkje met haar naam, dat draagt ze sinds haar verjaardag altijd. Vaak zegt ze dan aan tafel dat ze zo blij is met dit hangertje dat ze heeft gekregen van haar grote broer. Haar ouders zwijgen dan en zeggen niets. Silvia krijgt het niet voor elkaar om zijn ouders te laten veranderen. Ook dit jaar weet Taco dat zijn kerst dit jaar weer gevierd gaat worden met zijn schoonouders en met Jonas, Michel zal ook komen die dit jaar een verrassing in petto heeft. Stil hoopt hij altijd nog dat zijn ouders langs komen, dat ze eindelijk kunnen accepteren dat hun zoon met een man samen woont,

dat Michel dit heeft kunnen regelen.

Eindelijk is het kerstavond, de avond waarop Michel, samen met zijn verrassing, Jonas en hem, kerstavond komt vieren. Ze eten dan altijd samen, een simpele stamppot, en geven elkaar cadeautjes. Michel had al gezegd dat hij en Jonas moesten zorgen voor wat meer eten, omdat hij een vriendin had en dat hij die mee zou nemen, om haar aan zijn beste vrienden voor te stellen. Een beetje zenuwachtig waren de mannen wel, dit was nieuw, Michel die kennelijk heel serieus was met een meisje en haar dus inderdaad echt wilde voorstellen aan zijn beste vrienden zoals hij dat zelf had gezegd.

In de keuken stond alles klaar voor de kerstavondmaaltijd, de pakjes lagen onder de boom. Jonas en Taco hadden lang nagedacht wat ze nu moesten geven aan de vriendin van Michel, ze hadden geen idee. Uiteindelijk hadden ze besloten om een cadeaubon te doen, dat is altijd goed en komt altijd van pas, al is het wat onpersoonlijk.

Net voor de afgesproken tijd, terwijl de sneeuw inmiddels Nederland wit kleurt, gaat de bel. Meteen weten Jonas en Taco dat het Michel is die belt namelijk altijd 3 keer lang en 1 keer kort. Dit is ook het afgesproken teken omdat ze hebben afgesproken dat Michel altijd welkom is, al is het midden in de nacht, hij mag altijd langskomen en blijven slapen.

Jonas staat op en loopt naar de voordeur, hij opent de deur en ziet meteen dat Michel zijn vingers op zijn lippen legt ten teken dat Jonas niets mag zeggen. Voor hem staat een prachtig meisje, meteen herkent Jonas Silvia de zus van Taco en zegt niets. Heel stil komen ze binnen en terwijl Michel Jonas tegenhoudt loopt Silvia de kamer in, waar Taco zit te wachten.

Als hij zijn zusje ziet, springt hij op, vliegt haar in de armen, hij heeft haar ook al een paar jaar niet kunnen zien omdat hun ouders haar vreselijk in de gaten hielden. Hij weet van geluk niet wat hij moet zeggen, en staat alleen maar met zijn armen om haar heen, en lacht en huilt tegelijk. In de deur van de kamer staan Michel en Jonas toe te kijken. Michels plan is gelukt. Hij heeft dit keer het mooiste cadeau bedacht voor Taco. Terwijl eindelijk Taco Silvia los laat, kan ze haar jas uit doen en kan ze Jonas begroeten. Ze geeft hem spontaan een kus en maakt meteen de grap dat dit dus de man is die haar broer van haar heeft afgepakt.

Jonas lacht wat en zegt terug, dat hij dat heeft gedaan omdat hij haar zo graag als schoonzus wil. Het ijs is meteen gebroken. Taco vraagt nog wel even of Silvia inderdaad het vriendinnetje van Michel is en dat blijkt waar te zijn. Michel en Silvia zijn inmiddels al een paar jaar met elkaar en ze zijn inmiddels verloofd. Michel legt ook uit dat hij dit niet had verteld aan Taco omdat dit misschien te pijnlijk zou zijn voor hem. Taco begrijpt dat meteen en zegt dan ook dat het goed is.

Tijdens het eten komt er van alles ter sprake, toch omzeilen ze heel duidelijk het onderwerp over de ouders van Taco en Silvia, dit om te voorkomen dat de sfeer misschien minder gezellig zal worden.

Aan het einde van de avond, als de maaltijd ten einde is, de cadeaus zijn uitgepakt, schraapt Michel zijn keel. Hij zegt dat hij nog één grote verrassing heeft, terwijl hij dit zegt, gaat hij op zijn knieën liggen voor Silvia en vraagt haar ten huwelijk. Silvia begint spontaan te huilen en zegt natuurlijk meteen ja. Waarop Jonas ook spontaan op zijn knieën gaat en ook aan Taco vraagt of hij met hem wil trouwen. Meteen schiet Taco vol en zijn antwoord is natuurlijk meteen ja, dat hij dat wil.

Terwijl ze alle vier in en huil- en feeststemming zijn, vraagt Michel stilte, hij begint zijn speech met de woorden dat hij terug denkt aan die keer dat hij Taco tegenkwam op het station toen deze net door zijn ouders het huis was uitgezet. Dat hij daarvoor nog steeds dankbaar is, omdat hij zo twee vrienden heeft gekregen voor het leven. Daarnaast is hij, omdat hij het beloofd had, regelmatig op bezoek geweest bij de ouders van Taco om te proberen te bemiddelen, heeft hij Silvia leren kennen, met alle gevolgen van dien. Nu is het dan zover dat hij met haar gaat trouwen. Dan komt zijn vraag of de beiden mannen zijn getuigen willen zijn als hij gaat trouwen met Silvia.

Taco valt stil en kijkt naar Michel, hij zegt alleen maar dat dat toch niet kan omdat zijn ouders dan niet zullen komen op hun huwelijk, dit kan hij zijn zusje niet aandoen. Silvia kijkt naar Taco en zegt heel gewoon en heel oprecht, dat als zijn ouders niet willen komen, dat is dan hun probleem, zij wil dat hij er is, samen met Jonas, en het zou helemaal geweldig zijn als Jonas getuige voor haar wil zijn, zodat ze beiden getuigen zijn bij het huwelijk, en niet alleen maar voor Michel. Taco slikt zijn tranen in en vliegt zijn zusje in de armen, hij kan zijn geluk niet op. Dit is het moment waarop alles van de afgelopen jaren ineens weg valt. Hij heeft zijn zusje terug door zijn beste vriend, en zijn eigen vriend wil met hem trouwen. Het is één en al feest.

Michel en Silvia waren laat vertrokken de kerstavond, Jonas en Taco hadden nog lang nagepraat over hoe het ineens was gaan lopen. Ze waren superblij maar ook omdat Jonas en Taco druk moesten nadenken over welke dag ze zouden gaan trouwen. Ze besloten meteen om Silvia en Michel ook te vragen als getuigen, maar dan andersom, Silvia de getuige voor Taco en Michel de getuige voor Jonas.

Tevreden waren ze in slaap gevallen in elkaars armen. De volgende ochtend, hadden ze het meteen al druk, de afwasmachine moest uitgeruimd worden, daarnaast moesten ze zich haasten om naar de ouders te gaan van Jonas. Dit deden ze traditiegetrouw altijd, om zo tweede kerstdag vrij te zijn.

De cadeautjes werden snel ingepakt in de auto gelegd, al vroeg reden ze richting het prachtige Nijmegen, waar de ouders van Jonas woonden. Onderweg raakten ze niet uitgepraat over hoe ze het de ouders van Jonas zouden vertellen over hun voorgenomen huwelijk, maar ook om het te plannen, waar ze het gingen doen, hoe ze het gingen vieren, wie ze wel en wie ze niet wilden uitnodigen.

Als ze aankomen staat de vader van Jonas, zoals altijd op de uitkijk, hij kijkt de twee mannen aan en zegt meteen, ik zie dat er iets gaat gebeuren. Jullie ogen staan anders, jullie stralen meer. Jonas knuffelt snel zijn vader en loopt gauw het huis in om zijn moeder te begroeten. Taco, inmiddels volledig door de ouders van Jonas gezien als hun zoon, knuffelt ook zijn schoonvader en gaat mee het huis in. Als ze aan de koffie zitten, de cadeautjes onder de boom liggen, schraapt Jonas zijn keel. Hij kijkt zijn ouders aan, zegt dat hij een bijzondere mededeling heeft voor zijn ouders. Zijn ouders kijken vol verwachting naar hun zoon, die stralend vertelt dat hij en Taco gaan trouwen in december volgend jaar. De ouders van Jonas springen op en omhelzen beiden jongens. De vader zegt meteen dat hij zo blij is met dit, mede omdat Taco altijd al een zoon voor hem was, maar nu eigenlijk een beetje een echte zoon wordt. Hij heeft ineens twee zonen. Taco krijgt een brok in zijn keel, weet niet wat hij moet zeggen. De moeder van Jonas, lost het op door te zeggen dat ze wel verwacht dat er dan ook snel kinderen gaan komen. Iedereen begint te lachen, waarop Jonas de opmerking maakt, dat hij het niet kan beloven maar dat hij wel erg zijn best zal blijven doen.

Als de rust terug gekeerd is, schraapt ineens de vader van Jonas zijn keel, hij zegt dat hij ook iets te zeggen heeft, Hij kijkt zijn vrouw aan, die naast hem komt staan, dan begint hij te vertellen, hoe hij het afgelopen jaar heel vaak op reis is geweest naar het dorp waar de ouders van Taco wonen. Hij heeft daar regelmatig de ouders van Taco gesproken, ook heeft hij daar gesproken met de dominee van het dorp. Dit heeft hij gedaan omdat hij zo graag wilde dat zijn zoon en zijn schoonzoon, ook daar meer dan welkom zullen zijn. Hij vertelt verder dat hij voor vandaag de ouders van Jonas heeft uitgenodigd om met kerst te komen eten. Hij vertelt er ook bij dat hij ze gevraagd heeft om 12.00 uur er te zijn, om zo zijn zoon en hun eigen zoon te ontmoeten. Dit om een nieuwe start te maken, tenslotte, zo had hij gezegd ,leven we in 2015 en mag dat ook wel een keer.

Taco kijkt zijn schoonvader met grote verschrikte ogen aan, hij weet niet wat hij moet zeggen, hij weet niet of hij blij of verdrietig moet zijn, misschien wel boos, hij weet het niet. Jonas pakt alleen zijn hand en zegt tegen hem dat hij zich geen zorgen moet maken, ze zijn samen en samen kunnen ze alles aan.

Om iets voor 12 komt er een onbekende auto de straat in rijden, Taco staat voor het raam te kijken en herkent zijn ouders bijna niet als ze uitstappen. Zijn moeder is grijs geworden met veel meer rimpels in haar gezicht dan hij ooit heeft geweten, zijn vader is kaal geworden en heeft het bekende goede leven buikje gekregen. Ze staan beiden wat aarzelend te kijken naar het huis. Taco steekt zijn hand op, hij ziet dat zijn moeder slikt, dat er tranen in haar ogen komen en dat ze begint te huilen, dan houdt Taco het niet meer, hij rent naar buiten en vliegt zijn moeder in de armen, beiden huilen bijna hysterisch. Zijn vader loopt naar zijn zoon toe en begint hem ook te omhelzen, Voor het eerst in zijn leven knuffelt zijn vader hem, hij huilt alleen maar meer en meer. Hij kan bijna niet meer stoppen van geluk, van de spanning die na zoveel jaar eindelijk loskomt. Hij weet niet meer hoe te stoppen. (de surprise show en All you need is love de kersteditie, is hier niets bij, hier huilen ze nog meer nog harder)

Dan voelt hij ineens de arm van zijn schoonvader om hem heen. “Komen jullie naar binnen, voor jullie door jullie tranen vastvriezen aan de straat!”

Met de armen om elkaar heen geslagen, gaan ze naar binnen waar Jonas met zijn moeder staat te wachten. Jonas is erg zenuwachtig, stel dat de ouders van zijn vriend hem niet zien zitten wat moet hij dan? De moeder van Taco komt het eerst binnen en geeft heel zakelijk een hand aan Jonas, ze stelt zich voor als mevrouw, de vader echter loopt naar Jonas toe, pakt zijn hand vast met beide handen en zegt dat Jonas hem maar vader moet noemen en dat hij zo blij is hem eindelijk te ontmoeten. Door deze woorden draait de moeder van Jonas zich om, ze loopt terug en omhelst Jonas, ze zegt blij te zijn dat ze hem ook leert kennen.

Als ze aan tafel zitten vertelt de moeder van Taco dat ze eerst heel veel hebben gepraat met de dominee. Er was inmiddels een nieuwe dominee gekomen die had net het omgekeerde gezegd van de oude dominee. De oude dominee zei namelijk altijd, als het op een partner aankomt gaat het eerst om het geloof dan om de liefde. Deze zei echter dat het eerst om de liefde ging, dan pas komt het geloof. Dat de liefde eigenlijk de grootste boodschap was van het geloof. Daarnaast zei hij ook dat dat wat in de bijbel stond, niet al te letterlijk moest worden gelezen. Ze moesten hun zoon maar gauw gaan opzoeken en met hem praten en hun schoonzoon uitnodigen voor een kop koffie of zo.

Ze vertelt dat ze het zo moeilijk vonden om deze stap te zetten en dat ze daarom zo blij waren met deze uitnodiging op voor hun beiden neutraal terrein.

Ze verteld er bij dat ze heel blij is dat ze nu  eindelijk weer contact hebben en dat het natuurlijk wel moeilijk is om weer het vertrouwen te winnen, maar dat ze dat zo graag wil, net als haar man.

Taco kijkt naar zijn ouders, die hij ineens heel klein vindt en zo teer, hij snikt nog een keer, dan zegt hij dat hij het wel begrijpt en dat hij zo blij is dat ze nu normaal met elkaar om kunnen gaan en dat hij nog iets heeft te vertellen.

Dan verteld hij dat hij samen met Jonas gaat trouwen volgend jaar in december. Dat Michel en Silvia hun getuigen zijn ,maar dat hij heel graag wil dat zijn moeder de tweede getuige is voor hem. Hij wil zijn vader vragen om hem aan Jonas te geven in het gemeentehuis. De tranen schieten weer in de ogen bij de ouders, ze weten niet wat ze moeten zeggen. Maar zeggen beiden volmondig ja. Waarop Jonas zegt dat hij ook graag wil dat zijn vader zijn getuige is en dat zijn moeder hem weggeeft aan Taco. De vier ouders zijn ineens allemaal in tranen. 

De hele middag valt er veel te vertellen over de afgelopen jaren, dat wat er gaat komen en voor ze het weten is het laat. Is het tijd om naar huis te gaan.

De ouders van Taco nemen afscheid met de belofte dat ze heel snel een keer op bezoek komen bij de jongens en ze bedanken de ouders van Jonas wel tig keer omdat ze dit zo hebben geregeld. Als Jonas en Taco in hun auto stappen staan de ouders van Jonas arm in arm ze uit te zwaaien. Ze zwaaien lang. In de auto kan Taco zijn geluk niet op, wat een geluk dat hij Jonas leerde kennen, dat hij Michel leerde kennen en zijn schoonouders.

Terwijl op de radio het lied “I’m dreaming of a white Christmas “, kijkt hij nog een keer extra naar Jonas en geeft hem een kus op zijn wang. hij legt zijn hand op het been van Jonas en Jonas legt zijn hand op de hand van Taco, zo rijden ze naar huis, in alle stilte, om bij te komen van alle emoties…. Terwijl Nederland langzaam nog witter wordt door de neervallende sneeuw

Hits: 126