verzonken3
alsof ze straf hebben
gevangen in
kooien staan ze daar
omdat men ze wil
schoonmaken
maar ik zag
ze daar zo verloren staan
dat ik meteen dacht
dat ze straf hadden
dat ze daarom in een
strafkamp
waren gedaan
is dit het trapje naar de hemel
soms wil ik even
gewoon weer bij je zijn
je aanraken
in de dagen
dat ik je zo mis
soms wil ik even
gewoon de wolken
aaien om zo
je een knuffel te geven
daarom vraag ik me vaak af
bij een trapje dat ergens
onbewaakt staat
is dit soms het trapje naar de hemel
zodat ik even jou
weer aanraken
mag
gevechten van heel lang
woorden knallen
tegen de muren
van onbegrip
vragen die
antwoorden krijgen
in ellenlange verhalen
die geen antwoord geven
gevechten om
te worden begrepen
om te verstaan
wat er word gezegd
in de uren
dat we soms zwijgen
moe van de woorden
die niet worden gezegd
wachten in de schaduw van de dag
als zo vaak
sta ik te wachten
op de liefde die
komen zou
maar die vergat
de plek op te schrijven
zodat ik wederom
in de wachtkamer van de liefde
sta te wachten
totdat de liefde
mij komt halen
zodat de schaduw
van de dag
veranderd in de zon
van alledag
speel het lied van verlangen
dromen
in gedachten
de liefde die
we samen vonden
maar verloren
door het
niet meer kunnen luisteren
naar de melodie van ons samen
speel het lied van verlangen
waarin we elkaar vonden
voordat mijn hart
jouw hart verloor
geur van leven
gevangen in de geuren
van de dag
die langzaam
vervagen
in de late uren
lopen door de tijd
zodat de geur
van zoetigheid
mijn hart
meer raakt
dan de wind
ooit heeft gedaan
verschillende werelden
ineens viel het me op
de slaper en de werker
beiden hun eigen plek gezocht
de werker keurig
in het gelid
zoals het hoort
netjes een klein stukje
in de wereld in genomen
de slaper
die door het leven zwerft
neemt gewoon zoveel ruimte in
als hij nodig heeft
zodat hij krijgt
wat hij vind dat hij
verdient
stilleven
gevangen beelden
van een leven
dat je dagelijks ziet
gevangen in een tableau vivant
waarin je
ineens dat wat
je altijd ziet
ineens echt ziet
wachten totdat
niet wetende
wat er komen zal
geen gevangen
gevoelens van
het moment
onzeker wachten
nonchalant
kijken
naar dat wat
misschien
hem ook
raken kan
in dit moment
jouw woorden
rennen door het leven
om samen aan de rivier
te kunnen onthaasten
kom ik buiten adem
aangerend
terwijl ik
mezelf op de rem hoor trappen
kijk ik in je stralende ogen
die wijzen op wat jij deed
terwijl ik me haastte naar
onze date
je schreef met krijt
dat je me mist
in het leven
omdat ik zo vaak
aan dingen en jou
voorbij ren
Hits: 121