verzonken4

licht voor altijd

hand in hand

dwalen door de nachten

waarin we soms

even niet meer elkaar

kunnen zien

raken we elkaar

al tastend in het donker

elkaar toch aan

om zo samen

hoe dan ook

het licht te zoeken

dat ook voor ons

eens voor altijd

aan zal gaan


hemelhoog geklommen

op mijn weg naar de plek

waar ik eigenlijk niet wil zijn

omdat het zo eenzaam is

hoe hoger je komt

heb ik altijd tegen iedereen

aardige woorden gezegd

terwijl ik hemelhoog klim

kijk ik naar beneden

waar ik jou zie staan

die ik elke dag

zo mis

omdat ik niet meer

bij jou kan zijn


het leven pakken

zonder gedachten

zag ik ze zitten

twee broeders in het kwaad

ze klommen over hekken

ze raakten daar

waar niemand kon gaan

gingen zitten

dronken hun biertjes op

genoten van de

laatste zonnestralen van de dag

pakten het leven

met hun lach


omarm me

nu mijn armen

wat te kort zijn

om jou te omarmen

nu mijn liefde

net even niet genoeg is

voor ons allebei

omarm me dan

met jouw armen

zodat ik me

bij jou

in veilige armen

voel


 

struikelend door het leven

al loop ik soms in gedachten

te dwalen door het leven

raak ik soms zomaar

mijn richting kwijt

struikel ik in het leven

over de stenen

die er zijn

om zo weer even

in de wereld

van vandaag te zijn


herinnering aan toen

wegdromen in de tijd

waarin je de jeugd

mijn hand nog vasthield

waarin ik soms met

de vogels speelde

door ze te lokken met

stukjes brood

ze even wilde koesteren

omdat zij

net als ik

zo van hun vrijheid

genoten


dromendief

ons gekregen cadeau

uit het land van de zon

is inmiddels al een man geworden

als we dwalen door een stad

kan hij zomaar ineens stil staan

droomt weg bij 

de beelden die hij ziet

waarin wij er voor hem

even niet meer zijn


om even stil te staan

tranen van verlies

die blijven lopen

telkens als ik weer

even een kaarsje brand

gewoon voor verloren

dierbaren

die waar dan ook

zijn

stil staan bij

de mooie herinneringen

stil staan bij

de verloren tijd


varen in mijn eentje

al is het geen

bewuste keuze

het bootje

te laten varen door de tijd

als enige kapitein aan boord

toch merk ik

dat hoe langer

ik zelf aan het roer sta

ik geen tijd meer heb

voor een mede kapitein

aan boord


kunstenaar van even

teken mijn gevoelens

omdat ik ze zelf

even niet meer

aanraken kan

laat mijn kleuren

me omhelzen

zodat ik weer voelen kan

maak mijn leven  weer heel

voor heel even

zodat ik dansend

door het leven

weer even  verder kan


Hits: 114