was4

maar ik heb mijn eigen verdriet

telefoon

ik neem op

hoor de stem

die gebroken is van verdriet

die mij vraagt

om langs te komen

ik zeg ja

maar luister maar half

verstikt in mijn eigen emotie

van niet meer weten wat

kan ik dit verdriet

niet nog ook dragen

ik heb al meer dan genoeg

aan mijn eigen verdriet

omdat op de juiste manier

te dragen


mag ik dank je wel zeggen

goed bedoelde

woorden

die me moeten steunen

woorden die men

van mij wil horen

om te troosten

terwijl ik nog

niet eens troosten kan

het mezelf staande houden

is een gevecht

dat ik elke dag

weer aanga

mag ik dank je wel zeggen

als je me vraagt

of ik je troosten

kan


kom je thuis vanavond

druk in het huis

van alles aan het doen

nog even snel de afwas

dan is het klaar

misschien toch nog even

de was aankant

terwijl ik

druk doende ben

denk ik steeds

je komt zo thuis

totdat ik besef

als ik alles heb gedaan

dat voor jou dit huis

geen thuis meer

zal zijn


trage tranen van de uren

stil de minutenwals

van de uren

die voorbij gaan

onverwachts

stromen tranen

met verdriet

langs mijn wangen

ik begrijp het niet eens

waarom ze er nu zijn

dan raak ik

heel langzaam de klok

van de tijd aan

laat hem even stil staan

om te beseffen

dat deze tranen

de rivier naar

later zijn


toch even gelachen

ergens voel ik me schuldig

dat ik mezelf

nu ineens zo

zie lachen

om de herinneringen die ik

herbeleef

ik kijk schuldig om me heen

wil me al verontschuldigen

maar besef dan meteen

ik mag nog steeds lachen

van het leven genieten

net als iedereen


zweven tussen oorlog en vrede

nachtelijke uren

rusten op de plek

waar ik geen rust ga vinden

in mijn dromen vecht ik

het ene gevecht met het andere

mijn gedachten lopen

overal heen

de chaos is onvoorstelbaar

totdat ik besef

er zal pas vrede zijn

als de oorlog in mij

voorbij zal zijn


moeilijk bezoek

telefoontje

men wil langs komen

maar men vind het moeilijk

om te komen

wat kan men verwachten

ik luister het aan

zeg dan dat ze welkom zijn

dat ik ze echt niet ga slaan

ze komen

schoorvoetend binnen

kijken met verschrikte ogen mij aan

waarop ik heel hard boe zeg

ik zie ze schrikken

wat kan ik soms genieten

van moeilijk bezoek

als ik even mezelf

zo durf te laten

gaan


de rekening

thuiskomen

na een bezoek

aan de plek die ik zo haat

waar ik weet

dat als ik er ben

ik dan een rekening krijg

waarvan ik nu al weet

dat ik iemands

reis betaal

openen van de envelop

in de gedachten dat

het deze rekening zal zijn

zie ik eens een kaart

met de tekst

dat ze meeleven met mijn verdriet

ik vraag me nog even af

is het om dat mijn man is overgegaan

of een voorbode voor de rekening

die binnenkort bij mij op de deurmat

liggen zal


de lege stoel

thuiskomen

in de uren van de nacht

even zitten op de bank

blik naar morgen toe gericht

dan ineens zie ik

weer die lege stoel

waarin jij altijd zat

stil raak ik dan even weer

het moment van

dat we samen waren

aan


kindervragen

nu ik nog worstel

met zoveel vragen

waar geen antwoord

op te vinden is

vraagt mijn kleinkind mij

over dingen waarover

geen ander vragen stelt

terwijl ik het antwoord geef

kijkt ze me aan

zegt dan oh oké

draait zich om

om verder in haar spel te gaan

dan denk ik soms

was het maar soms zo eenvoudig

je stelt een vraag

je krijgt het antwoord

en je zet

oh oké

zonder nog

te blijven afvragen naar het

waarom

Hits: 69