wazig2
eeuwenoude sloten
weg gestopte verlangens
van niet meer willen voelen
niet meer willen dat het er is
niets meer willen laten gebeuren
dat me uit evenwicht kan brengen
eeuwenoude sloten
die mijn in balans houden
totdat jij de juiste sleutel vind
waardoor jij juist daar komt
waar ik iemand als jou
zo heb gemist
het laatste lied
weggestorven klanken
van het laatste lied
waarin onze harten
dezelfde slagen sloegen
waarin we elkaar aanraakten
in de liefde die er is
de laatste klanken
van het voor altijd alleen zijn
die nu is verdwenen
omdat onze harten
ineens hetzelfde ritme slaan
die ons voor altijd
samen door het leven
lieten gaan
verdwenen engel van mijn liefde
samen verbonden
in de liefde
die eeuwig zou blijven duren
gevangen armen
die elkaar niet
los wilden laten
woorden die niet
meer met elkaar
konden praten
stille momenten
van verlangen
die steeds luider schreeuwden
maar die niet werden gehoord
verdwenen engel van mijn liefde
omdat ik mijn liefste verloor
langzaam naar boven klimmen
terwijl ik
nog lig bij te komen
van de gigantische klap
die ik heb gemaakt
in het duister
de grond onder mijn
voeten is weggevaagd
kijk ik omhoog
naar het licht
waar ik de handen zie
die mij zullen dragen
ga ik langzaam
op mijn knieën
het gevecht aan
om weer volop
in het leven
te staan
de tijd en zijn tweestrijd
gevonden
in het verloren moment
van niet meer samen
zijn
gevangen tranen
breekvaar als glas
die maar steeds weer
schijnen te helen
deze barst zo enorm groot
dat ik me afvraag of hij
nog helen zal
zie ik langzaam
zich gaan sluiten
met zijn tranen
in zijn wedstrijd
met de tijd
verstopt leven
ergens tussen al het wasgoed
van het leven
de dagen die
verborgen zijn
van een leven
van alledag
zat zij met haar telefoon
haar sigaret
na te denken
over hoe haar leven
zonder te beseffen
hoe zichtbaar ze
ineens was
toen jij wegging voor altijd
ogen gesloten
in de dagen van de tijd
dat je niet meer
kan zijn
laatste blik
op het vuur dat doofde
voor altijd
mijn eigen vuur
is gedoofd
door jouw overgaan
naar een andere leven
in een andere tijd
thuiskomen in de leegte
thuiskomen in de leegte
die is ontstaan
zonder dat de wereld
deze leegte echt warmen kan
kijken naar de muren
die hun eigen verhaal
vertellen van hoe het was
zit ik op de bank te beseffen
dat deze leegte
vanaf nu
thuiskomen heten zal
als ik maar even mijn ogen sluit
dromen over
dat jij en ik samen waren
in de dagen
van het nu
gedachten die me
in verwarring brengen
om dat wat er
altijd behoorde te zijn
langzaam
ontwaken
uit de droom die
nooit meer werkelijkheid
zal zijn
sluit ik snel mijn ogen
om zo weer even
bij jou te zijn
Hits: 65