westerborkpad16
zachte windvlagen
hele zachte
vlagen van de wind
die mijn huid aanraken
die me als een lieve ademteug
van het leven
aanraken
met het verhaal
dat ikĀ rustig kan blijven ademen
dat ik elke dag
nog steeds
intens beleef
de kleine fluiter
mijn pad
werd gekruist door
de zachte fluittonen
van de verdwaalde vogels
die er steeds zijn
totdat deze kleine fluiter
ineens mijn kant op keek
begon te fluiten
alsof hij een concert speciaal voor mij gaf
ik heb gebogen in de stilte
omdat hij mij meer raakte
dan hij zelf had verwacht
zo vrij om te zweven
vrije geest
met vrije gedachten
over het leven
van het nu
loslaten
wat het betekende
geven wat het is
laten zijn wat het was
vrij zweven met gedachten
die nergens toe leiden
die gewoon
hun eigen vlucht gaan
als de tijd zijn tijd laat gaan
samen zitten kijken
naar de stille momenten
van de tijd
samen kijken naar de minuten
waarin we samen zitten
intens tevreden kijken
naar elkaar
waardoor we beseffen
dat wij samen
gelukkiger zijn
dan we ooit waren
door samen te zijn
je hebt het niet geweten
nooit uitgesproken de woorden die ik
telkens wilde zeggen
maar niet de moed vond om te zeggen
dat ik me bij jou het beste voel
dat ik thuis kom na een lange strijd
nooit uitgesproken
omdat ik bang was
dat dan alles
wat ik had gekregen
verloren zou gaan
gesloten en afgesloten
dag we gaan
het is niet meer
zoals het zou moeten zijn
dag ik ga
gesloten deuren
waaraan niet meer geklopt gaat worden
afgesloten hoofdstuk
van jou en mij
twijfel bij het vertrek
hebben we echt wel
genoeg gedaan
gepasseerd station
de lange weg
die ik heb te gaan
die ik loop zonder na te denken
waarin ik soms
zomaar verdwaasd sta te kijken
waar ik nu weer ben
beseffen dat sommige dingen
van het verleden
een gepasseerd station is
dat ik daar niet meer
naar teruggaan
kan
het is wat stoffig nog
de stofnesten van het verleden
die nog in mijn hart wonen
zijn er nog steeds
ze willen maar niet verdwijnen
met de tijd
ik blaas
ik stof
ik veeg
toch blijft het nog wat zitten
omdat het ergens toch nog heel
dierbaar is voor mij
vechten om te overleven
woeste gevechten
om te overleven
tegen de macht
van onmacht
die mij niet kan tegenhouden
van wat ik wil
gestreden
verloren
om te beseffen
dat tegen onmacht van een andere
niet te winnen valt
even rusten in de tijd van gisteren
heel even maar
rusten in de tijd
van gisteren
even maar zitten te kijken
naar de stille momenten
van de strijd die is geweest
elkaar aankijken
met de ogen vol verlaten vuur
de strijd is gestreden
we hebben het weer overleefd
door te rusten in de tijd
van gisteren
Hits: 43