westerborkpad6

spiegeling van mijn liefdestranen

staan bij de spiegel van de steen

die door mijn vele tranen

mijn liefde laat zien

door de schittering als kostbare diamanten

die er lijken te zijn

leg ik mijn liefdesroos neer

om zo mijn liefde te tonen

aan hem die ik

nog alle dogen mis

verdronken hart

mijn hart

verdronken in de liefde

die ik van jou kreeg

mijn hart die verstikt

door de hoeveelheid liefde die je geeft

raakt zo verward

dat ik afstand neem van jou

omdat mijn hart

zelf ademen wil

als het laatste kaarsje brand

als het kaarsje brand

dat nog even jouw adem

vasthoud

nog even jou bij mij laat zijn

samen wachten

in de trage nachten

totdat je mag gaan

dat je het kaarsje dooft

zodat jij

naar daar kan gaan

kom je op de koffie

laatste rustplaats

van een voorouder

waar een hoopvolle

mok staat

met de vraag

of je nog een keer

op de koffie komt

de tijd dat ze langskwamen

is allang voorbij

het kopje blijkt nu

een bloempotje

te zijn

jouw sporen in het zand

de bijna onzichtbare

sporen in het zand

waaraan ik kan zien

dat je weer even was

de achtergelaten

tekens van dat je

voor me uit ging

naar daar waar ik

jou niet meer

aanraken kan

dansen totdat de dag begint

samen dansen

in de stille momenten

van het geluk

dansen totdat de zon

de dag aanraakt

waarin onze schaduwen

laten zien dat we

voor altijd

samen zullen zijn

dat we dansend

ten onder zullen gaan

met de tijd

ontknoppen

langzaam kom ik tevoorschijn

uit de cocon waar ik mezelf

jaren heb verstopt

bang om te worden gezien

bang voor de vele reacties

die dan zouden komen

totdat ik merkte

dat ik niet langer mezelf

kan verstoppen

dat het tijd is om

gewoon  te zijn

als de lente danst

als de eerst jongen dieren

die net in deze wereld zijn

buiten komen

als de koeien van stal worden gehaald

die dansen in de wei

omdat ze weer vrij zijn

zie ik jouw ogen

die naar mij stralen

omdat het tussen ons

altijd lente

blijkt te zijn

omdat het geluk wegliep

zonder dat we het besefte

lieten we het geluk

de vrije loop

door te verdwalen in andere harten

die we wilden verkennen

ondanks dat we samen zijn

verbaasd kijken we elkaar soms aan

omdat we dingen zeggen

dingen zien

die we nooit eerder zagen

omdat de liefde die ons bind

langzaam is verdwenen

door het geluk dat we niet samen deelden

maar deelden met die anderen

die er maar waren voor even

hier mag je rusten

je neergelegd

daar waar je niet meer bent

daar je aangeraakt

om je los te laten

om te zeggen

dat het beter is

dat ik nu verder ga

zonder dat ik jou

nog bezoeken ga

om je te laten rusten

waar jij voor altijd

rusten kan