Westerborkpad8

het tere groen van de tijd

het tere groen

van de tijd

waarin mijn gedachten gevangen zijn

waarin de woorden

die nooit zijn gesproken

ineens tot leven komen

waaruit blijkt

dat het is zoals het is

dat niets meer

kan veranderen

in de tijd

schijn zachtjes wat licht

heel zachtjes

schijnt het licht

van de hoop

op mijn hart

heel langzaam

begin ik te geloven

in jou en mij

waarin de dromen

uitkomen

waarin wij eindelijk

echt samen zijn

de eenzame boodschapper

tekens

van woorden

die geen waarde hebben

die niet staan beschreven

in de momenten van de dag

van het uur dat ik ontwaak

de eenzame boodschapper

die nog steeds

zijn eigen taal spreekt

die het laat zijn

zoals het moet zijn

omdat ik er net niet bij kan

reiken naar de hemel

daar waar ik jou

aanraken kan

merk ik dat mijn

armen te kort zijn

mijn lichaam niet lang genoeg

daarom stuur ik

jou al mijn liefde

uit mijn hart

zodat ik jou daar

ergens toch ontmoeten

kan

de lente is er bij gaan liggen

liggend

op de zachte aarde

om te rusten van het

trots vertellen

dat de lente gekomen is

is de krokus er bij gaan liggen

om te laten zien

dat de lente

nu echt begonnen is

als de passie van ooit

als de passie

van ooit

mijn hart weer raakt

als ik weer gevangen

in jouw web van liefde

mezelf terug vinden kan

verlies ik mijn alles

omdat ik dan alleen

maar in jouw warmte

schuilen wil

om niet langer bang

door de liefde te zijn

mijn versteende traan van glas

de laatste traan

die nog zichtbaar was

voordat het verdriet

mij zo diep

van binnen raakte

waarin ik verstrikt raakte

zonder dat ik jou

nog om raad vragen kan

mijn traan die me van binnen verkilt

ziet niemand

omdat niemand mij

op die plek waar jij  nog bent

echt raken kan

kluwen van gedachten

verstrikt

in de vele draden van metaal

waarin de gedachten van mij

zich met elkaar verstrikken

zodat ik niet meer een begin

of het einde kan zien

vechten naar die uitweg

die maar steeds meer

verstrikt raakt

reik ik mijn hand uit

naar jou om te vragen

help me weer op de goede weg

zodat ik weer bij jou kan zijn

( foto Ankie van der Steen)

streling in het moment van verlangen

zachte streling

van jouw ogen

als je me ziet

zachtjes me even aankijken

met de liefde van altijd

de streling van het moment

van verlangen

omdat ik bij jou ben

omdat hij wat te vertellen had

mijn levenspad

inmiddels bezaaid met de Robin

die er is

hij verteld me zijn verhalen

hij verteld me dat het goed is

zoals het gaat

de Robin die zegt

dat het leven

altijd

te omarmen is