xeu1

verdwaald in het verleden

in totale verwarring belt ze op

ze vraagt waar haar moeder is

haar zus is er ook al niet meer

ze zit in het tuinhuisje waar ze

ineens zomaar is

ik luister geduldig naar haar verhaal

vertel haar dan maar

dat haar moeder allang is overleden

dat haar zus ook niet meer op deze wereld is

ze begint te huilen

dat ze het niet meer weet

met de vraag die ze telkens weer zegt

of ze zo in de war is

dat ze dat zelfs niet meer weet

aangeraakt in het licht van de nacht

niet eens meer gezien

of aangeraakt

de uren die langzaam

verder gingen zonder

dat ik het echt zag

kijken naar de tijd

die zijn weg gaat

waarin de dromen zijn verdwenen

door het aanraken

van  het licht

van de nacht

pak dan zacht haar hand

ze zit te snikken op haar bank

ze weet het echt niet meer

waar ze nu is

haar afstand bediening is verdwenen

ze heeft maar één zender en daarop

kan ze alleen maar ruis zien

zacht pak ik haar hand

ondanks de gepaste afstand

strijk zacht door haar haar

zeg dan het is goed mam

ik zal het voor je oplossen

zodat jij weer gewoon

je gang kan gaan

dromen over alles

verborgen gedachten

in het hoofd

van mijn zoon uit

het land van de zon

kijken naar zijn hoofd

dat hij zachtjes heen en weer beweegt

raak ik hem heel even aan

om hem te laten weten

dat hij niet alleen

in deze

en zijn eigen wereldje

zal staan

restanten van een leven

verdwenen uit het leven

mijn buurman met al  zijn humor

zijn kinderen ruimen

zijn huis leeg

waarin hij zo gelukkig was

waarin hij met ziel en zaligheid

spullen had gezet

die hij zo lief had

ik zie alleen maar de restanten

van zijn leven

die verdwijnen in de bak met puin

zodat eigenlijk niets meer kostbaarder is

dan de herinnering aan zijn leven was

sluipen naar de prooi

rondkijken of er iets is

kijken of iets je kan raken

voelen of er  onheil is

aanraken met zachte voeten

om te weten

of het zo goed zal gaan

kijken naar de dingen

die komen

die gaan

zachtjes jou aanraken

zacht zeggen

je kent me al heel lang

je weet dat ik elke keer

weer naar jou verlang

omdat iedereen wel eens huilt

stromen van verlangen

los laten van verdriet

huilen van onvermogen

de tranen die niet te vangen zijn

in de momenten van angst

het moeten loslaten

van wat ooit was

het laten gaan

van de minuten

van de dag

de tranen laten zijn

omdat huilen het verdriet

losser maakt

zodat het langzaam

weg gaat

rimpelingen van het leven

geschreven verhalen

van het verleden

die mijn gezicht tekenen

waarin geschreven staat

dat ik jou nog altijd mis

wetende dat jij en ik

niet meer elkaar kunnen aanraken

door de keuzes in het leven

die we maakten  om vooral

niet bij elkaar te zijn

terwijl het verlangen

er altijd zal zijn

tussen jou en mij

als het beter is

geen woorden

om  niet meer te zwijgen

alles is gezegd

de woorden van jammer

van misschien ooit

spreken elkaar vast wel een keer weer

zijn stille woorden geworden

door de afstand

die wij gedwongen moeten houden

van elkaar

door regels die niet wij

maar anderen bepalen

omdat men denkt

dat dat beter  voor onze liefde is

zo heb ik meer tijd om je te missen

gevlucht voor jouw liefde

te bang om mezelf

te geven

toch vecht ik niet langer

tegen mijn hart

laat ik het maar zijn

ik geef het eindelijk toe

dat ik zonder jou

niet meer verder kan

kom langzaam naar mij terug

zodat ik meer tijd heb om je te missen

nog meer naar jou verlangen kan