yinyang1

vluchten voor wat niet kan zijn

gekeken in jouw ogen

die vertellen dat het niet klopt

gekeken naar jouw dromen

die niet uitkomen omdat

ze niet de mijne zijn

uitleggen dat ik

niet verder kan in een droom

die niet de mijne is

vlucht ik zonder om te kijken

zodat jij niet kan zien

dat ik je niet missen kan

door de sneeuw

ploegend door de sneeuw

kijk ik naar de lucht die

maar niet helder genoeg blijkt

in mijn hart

zie ik ineens deze tekening staan

zie meteen de verloren verhalen

van de vluchtelingen die

hun land verlieten

omdat de zon de kilte daar

niet overwinnen kon

om aan te komen

in het land van de kou

waar ze in de warmte van het moment

meer dan welkom

zijn

dapper komt het

de ijzige kou

van het alleen zijn

breekt langzaam

mijn angst

langzaam komt er licht

in de donkere nachten

van zonder jou verder

te moeten gaan

bloeit van binnen

het geluk van

het open durven gaan

het omarmen van de wereld

waarin ik weer volop

in het licht zal staan

bevroren tranen van de tijd

de tijd heeft de wonden geheeld

langzaam ontdooien de tranen

van de tijd

ze laten los

verdwijnen in de eindeloze rivier

die ze meeneemt

naar daar waar

al de tranen van verdriet

samen komen

om zo voedsel te geven

aan de nieuwe gevoelens

in de tijd

zachtjes kom je mijn leven in

zachtjes

als een groep zwanen

die zachtjes in de winterkou

drijft op het ijzige water

langzaam

verdwijnen de wolken

in mijn hoofd

verdrijf je de

ijs kou in mijn hart

waar jij met zachtheid

jouw liefde legt

waar bij je zegt

ik hou alleen maar

van jou

zoektocht in het doolhof van emoties

dwalen door mijn

doolhof van emoties

de achtbaan die ontstaat

omdat jij weer voor me staat

met de stralende ogen

van de verliefdheid

waarmee ik me

geen raad meer weet

omdat ik bang ben

dat je me

weer verlaten zal

het sluiten van de deur

bij het overlijden van mijn vader

die dit huis bewoonde

ruimde ik de achter gebleven

herinneringen op

zowel in mijn hoofd

als in het huis

nadat alles was verplaatst

was weggedaan

daar waar het welkom was

sloot ik voor de laatste keer

de deur van zijn huis

om de nieuwe bewoners in gedachten

een veilig thuis te wensen

zoals dit huis  dat altijd

voor mij was

regendruppels als de tranen van toen

langzaam stromen  de tranen van het verleden

over mijn gezicht

die zich mengen met de regen

van vandaag

loslaten van wat was

gaat soms lastiger

dan ik had gedacht

lastiger dan ik eigenlijk wil

ergens schreeuwt in mij

nog dat kind

dat roept om

te worden gezien

om te horen

dat hij er mag zijn

dat hij niet vergeten is

door de tijd

branden aan wat niet is

kijken in de toekomst

waarin ik geschreven zie staan

dat het niet meer tussen ons gaat

dat mijn leven zonder jou

veel beter is

dan als we bij elkaar zijn

besef ik dat

het verlangen naar wat niet is

groter is

dan het verlangen  naar

dat het er is

te bang om het te laten zijn

in jouw ogen staren

zie ik een toekomst

die ik nog niet aanvaarden wil

de liefde die je me geven wil

die je niet kan

houden voor jezelf

wil je met mij delen

terwijl ik me nog steeds af vraag

waar ik aan begin

nu ik net een leven heb

waarin ik jou eigenlijk

niet echt nodig heb