yinyang3

flitsen van verlangen

staren in de duistere dagen

van de uren van de tijd

kijken naar daar waar

jij nu zou moeten zijn

verlangen naar de

verlangens dat je bijna

bij mij bent

kijk ik naar de flitsen

in mijn hart

waarin geschreven staat

schat kom je niet te laat

al is er soms een beslagen raam

soms zijn mijn ogen

zo stil en vertroebelt

van het verlangen

dat ik niet meer weet

waar ik het zoeken moet

vraag ik jou kom bij me

laten we samen er voor gaan

al is het verschil zo groot

tussen jou en mij

al zegt de wereld dat het nooit goed kan gaan

zorg dat mijn ramen van verlangen

niet beslagen raken

door de menig van de ander

maar door mij te warmen

aan de hartstocht van liefde in jouw stem

verdwaald in mijn dromen

soms zoek ik mezelf

op de plekken waar ik

ooit mezelf heb gedroomd

vind ik daar de rust

die ik niet meer kan

vinden in de dagen

zonder jou

laat ik de uren

zijn dagen gaan verliezen

in de somberheid van

even niet meer hier

zonder jou te

willen zijn

als de zwarte zwanen zingen

zacht kabbelend leven

van dag naar dag

zonder me druk te maken

over wat er allemaal komen gaat

laat maar komen ik

kabbel wel het leven door

totdat jij in mijn leven komt

als de zwarte zwaan

die  met zijn lied van samen zijn

mijn hart aanraakt

binnenkomt

alsof je er altijd al

bent geweest

de belofte van de dagen

sombere dagen

na het verlaten van jou

uit mijn leven

loop ik te dwalen

op het veld van verlaten

van verlies

zie ik ineens

het nieuwe leven

dat het leven doorgeeft

om zo verder te kunnen gaan

raak ik even in tranen

omdat ik weet dat het ook zo

met mijn verdriet zal gaan

je breekt me

terwijl je mij het hof maakt

met de foto’s vol verlangen

kijk ik naar

de ware reden van

waarom jij dit doet

zie ik het spel

van het hof maken

dat jou boeit

totdat ik je laat weten

dat je me mag breken

omdat ik nog genoeg lijm heb

om mezelf weer

te helen

de kleur van het geloof

als ik kijk

naar de kleuren van de regenboog

zie ik altijd de paarse kleur

die mij aanraakt

dat me verteld dat ik

niet langer moet schuilen

achter de momenten van

het niet aangaan

laat ik wederom de gedachten komen

die me soms zeggen

wat er werkelijk

met iemand aan de hand

blijkt te zijn