zeeland3

het is niet altijd wat het lijkt

stralende ogen

de liefde die

er is raakt me dieper

dan ik zeggen kan

totdat ik besef

dat mijn hart niet

geraakt word

door jouw ogen

dat ik er nog

niet klaar voor ben

instorten van wat zo gewoon was

het samen zijn

alsof we geliefde zijn

de liefde die we voelen

die staalt

als we kijken naar elkaar

blijkt niet geschikt te zijn

voor een relatie

vriendschap lijkt

beter te passen

zodat we beiden

nog vrij kunnen zijn

het thuis dat geen thuis meer kan zijn

avonden gezeten

de nachten doorgebracht

met praten over het leven

nadenken over de gesproken woorden

die soms dieper sneden

dan was bedoelt

het thuis dat geen thuis meer kan zijn

ondanks het vele keren sorry zeggen

het willen goedmaken

als een lapmiddel

van de aangebrachte schade

die niet meer te helen

blijkt te zijn

storingen in het leven

soms zomaar

zonder dat je het verwacht

sta je ineens

zomaar stil

op de weg die je dacht te gaan

blijk je ineens

een andere keus te moeten maken

door de storingen in het leven

die daardoor

het leven juist zoveel

aangenamer maakt

geef me geen woorden

laten we maar zwijgen

dat wat we zeggen

maakt het alleen maar erger

maakt dat wat er nog is

niet meer blijft bestaan

laten we gewoon

zonder wat te zeggen

elk ons eigen weg gaan

om ze de schade te beperken

waarmee we elkaar

zo diep kwetsen

dat het te lang pijn

blijft doen voor het

geheeld is

in hogere sferen beland

ach het was wat het was

het is wat het kan zijn

we waren verbonden

in de tijd

waarin we steeds vaker

leken te zweven

door de liefde die er ontstond

zodat we samen

verder konden

door te voelen

dat er niets meer

ons in de weg stond

het gerecht van het leven

kleine hapjes nemen

om zo het leven te proeven

in alles wat er staat

verbinden met elkaar

door het samen te brengen

het leven is een gerecht

dat steeds uit kleine porties

liefde bestaat

de reis is nog niet klaar

de weg die ik moet gaan

voordat ik jouw hart

aanraken kan

is nog niet ver genoeg

er zijn nog teveel dingen

die op zijn plek moeten worden gelegd

zodat ze kunnen verankeren

ze kunnen bedekt met stof

worden vergeten om wat was

dan pas kan ik mijn hart aan jou geven

om er in te wonen

dan pas is er plek voor jou

om er echt te mogen zijn