zonlicht3

ogen die niet meer raken

de stralende ogen

die ik zag als je

naar mij keek

de blijheid van het weer

bij elkaar kunnen zijn

vervaagd met de tijd

alsof de liefde

het houden van

langzaam over laat gaan

in wennen aan het samen zijn

zonder dat het uniek

blijkt te zijn

ineens was jij daar

zomaar verscheen je

was je in mijn leven

was je daar

zomaar ineens

zonder dat ik zocht

zonder dat ik op je had gewacht

gewoon ineens zomaar

was jij daar

terwijl ik

in gedachten

naar de nergens onderweg was

achtergelaten tranen

afscheid genomen

van mijn lief

die al lang geleden

was gestorven

hem laten zien aan mijn nieuwe liefde

om hem te laten weten

dat ik verder ben gegaan met mijn leven

de roos die ik heb achter gelaten

als teken van mijn liefde

zijn mijn achtergelaten  tranen

omdat ik hem nog

elke dag mis

naar de hemel

langzaam sluit je je ogen

heel langzaam gaat ja adem

heel rustig

alsof hij al afscheid nemen wil

nog één keer open je je ogen

kijkt me aan

zegt zachtjes

lief ik ga

ik geef je de toestemming om te gaan

zeg ik kan het aan

spiegelbeeld van een verloren vriendschap

de stilte die is ontstaan

nadat de vriendschap

die heel echt was met elkaar

ineens verdwijnt

door te veel dingen

in de tijd

raak ik het nog even aan

kijk ik naar de spiegelbeeld

die er was van altijd samen

totdat we allemaal

zonder het te beseffen

onze eigen weg zijn gegaan

rusten in de luwte van de liefde

gevonden

het hart dat voor mij klopt

het hart dat mij meer raakt

dan hij me ooit heeft kunnen raken

vertrouwde ogen

die zeggen ik hou van jou

de schittering als we elkaar zien

praten alsof we elkaar al jaren kennen

thuiskomen in de luwte van de liefde

als ik bij hem ben

spiegeling van de liefde

starende ogen

die samen met mij

lopen door de stad van mijn hart

waar ik thuis kom

waar ik thuis ben

al is het maar kort

nu samen met hem

die ik zo liefheb

is de stad nog dierbaarder

door de spiegeling van de liefde

die ik in zijn ogen zie

de herfst komt in mijn hart

de liefde

die inmiddels zijn lente

zijn zomer is gepasseerd

maakt dat ik

steeds vaker

kijk naar jou

waarbij ik de grijze haren

zie ontstaan

de  wijsheden van het leven

tekenen steeds meer jouw gezicht

waarbij ik me intens

gelukkig voel

dat ik de jaargetijden

van het leven

met jou beleven mag

 bloemen van de herinnering

bloemen

van de dag

waarin ik mezelf zie

als ik bij je ben geweest

de liefde die ik nog steeds voel

in het gemis van elke dag

leg ik neer op de plaats

waar ik jou

heb moeten achterlaten

waar ik de bloemen leg

om je te laten weten

dat ik je nog

elke dag mis

gevangen vrijheid

worsteling met de liefde

die wel wil maar niet kan bestaan

de onmogelijkheid

van geen daadkracht

om dingen te veranderen

om alles anders aan te pakken

dan je tot nu toe deed

maakt dat ik me gevangen voel

in een situatie die ik niet wil

waarin ik mezelf

totaal aan het verliezen ben

de herfst raakt mijn geliefde aan

al voelt het nog alsof

we gisteren elkaar

voor het eerst zagen

we voor het eerst

bij elkaar waren

om elkaar te zien

zie ik dat de herfst je aanraakt

in je gezicht

je lichaam

weet ik dat de herfst

net als bij mij

zijn intrede heeft gedaan