zwart3

als je me zoekt
als je me zoekt
kijk dan niet op je telefoon
waar ik ben
kijk in de wereld
waar ik rondloop
waar ik net als jij
gevangen door het leven
gewoon soms bij jou wil zijn

wachten in het verwachten
donkere dagen
in de tijden van verlies
wachten totdat het duidelijk is
tot het is uitgesproken
tot de woorden zijn gezegd
we kunnen niet verder
door het te grote verschil
in leeftijd
het laten gaan van de liefde
van mijn leven
omdat het echt niet
meer gaat

maar ik breng wel mijn vader weg
al maanden ligt hij op bed
zonder wat te zeggen
eindelijk mocht hij zijn ogen sluiten
met zijn negentig jaar
ik krijg steeds te horen
dat het wel een mooie leeftijd is
waarop ik zeg
dat klopt
maar ik breng wel mijn vader
naar het graf

nu hij wacht
slechte nachten
vol gedachten
die hij niet loslaten kan
zonder te vragen
zonder te praten
ondergaat hij dat wat komt
leert hij te wachten
totdat de nacht weer dag gaat worden
zodat hij zijn zorgen
van de nacht
even vergeten kan

waarom vertrok jij
de stilte
in de kamer
die ik hoor
in het tikken van de klok
die de ruimte vult
met zijn leegte
van jouw vertrek
starend uit het raam
lopen de tranen over mijn wangen
omdat ik nog steeds niet begrijp
waarom ik niet met je mee kon gaan

als liefde geen grenzen meer kent
de liefde van jou en mij
bloeide op
in de stilte van de jaren
waarin wij als vrienden
steeds dichterbij elkaar kwamen
waar we beiden
naar elkaar keken
met de glimlach van de tijd
waarin onze liefde
ondanks het grote verschil
ineens echt blijkt te zijn

woorden die niet meer gesproken gaan worden
monddood
kijk ik naar jouw gezicht
met het masker van de boosheid
waarin je me laat zien
dat het niet meer goed gaat komen
tussen jou en mij
kijk je me aan
met het verwijt van
dat het nooit meer
goed zal zijn
omdat jij niet meer
van mij houden kan

onbereikbaar dichtbij
de stille woorden
van de tijd
die zijn zinnen niet meer zeggen kan
die zwijgt in de stilte van de uren
die niets meer toevoegen
aan wat al is gezegd
de stilte
die zijn woorden niet meer laat spreken
doordat we onbereikbaar
dichtbij elkaar zijn

als de toekomst kijkt
telkens gluren om het hoekje
of jij er al bent
of je komt
om bij mij te zijn
steeds kijken
naar de woorden van liefde
die je spreken zal
in de toekomst kijken
om het hoekje
van de tijd

gedachteloos leunen
tegen de muur van het verlangen
als een soort van
verloren bloem
die niet meer verwelken kan
die verdween
door de veranderingen van het leven
sta ik gedachteloos te leunen
tegen de muur van het verlangen
van het terugkijken
op de verleden tijd